اثر تحریم های یک جانبه امریکا بر اقتصاد بازرگانی ایالات متحده و بازارهای جهانی انرژی

تحریم های اقتصادی ،‌ابزاری جهت نیل به اهداف و مقاصد سیاسی است . پیشینه کاربرد این ابزار بر اساس برخی مستندات به قبل از میلاد مسیح باز می گردد . تحریم های اقتصادی تا پیش از پایان جنگ بین الملل اول ، مکملی برای اقدامات نظامی بود ، ولی پس از آن ، کشورهای عضو جامعه ملل تحت تاثیر نتایج حاصل از تحریم های برقرار شده علیه کشورهای محور توسل به سلاح اقتصادی را به عنوان ابزاری غیر نظامی در متن میثاق جامعه ملل گنجانید .با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در زمستان 1979 ایالات متحده آمریکا تا کنون به کرات از این ابزار بر علیه ایران استفاده نموده که مهم ترین آن ilsa می باشد ولی تهدید به اعمال مجازات شر کت هایی که در طرح های توسعه ای حوزه های جدید نفتی ایران سرمایه گذاری نمایند ، باعث تشویق هم پیمانان اروپایی امریکا جهت همکاری نزدیک در راستای سیاست های ایالات متحده بر علیه ایران نشد ، وضع قانون تحریم اصطکاک منافع کشورهای دو سوی اقیانوس آتلانتیک را به خاطر ایالات متحده در خارج از مرزهای این کشور تشدید نمود .محدودیت های ایجاد شده توسط آمریکا برای ایران و تا مدتی پیشتر برای عراقی و لیبی با سیاست آمریکا جهت تنوع بخشیدن وافزایش عرضه جهانی نفت در تضاد می باشد ، زیرا تمایل امریکا به تنوع بخشیدن به منابع تامین انرژی به منظور کاهش خطر قطع جریان انرژی توسط گروه و یا منطقه ای خاص می باشد .از طرفی با توجه به جهانی شدن اقتصاد و کاهش موانع موجود بر سر راه تجارت بین الملل نرخ موفقیت تحریم های اعمال شده به خصوص هنگامی که به صورت یک جانبه وضع شده باشند ، کاهش یافته است تحریم های اعمال شده بر کشورهای هدف تحریم علاوه بر اثر مستقیم بر اقتصاد آنها اثراتی بر اقتصاد جهانی و حتی کشور تحریم کننده نیز داشته اند بنابراین ایالات متحده علاوه بر ناخشنود ساختن هم پیمانان خود امنیت عرضه انرژی را با خطر مواجه ساخته و خود نیز هزینه هایی را به صورت کاهش صادرات واز دست دادن بازارهای پرسود و نیز امکان سرمایه گذاری در ذخایر غنی این کشورها تحمل نموده است