اندازه گیری فقر در ایران

هدف این مقاله اندازه گیری فقر در ایران با استفاده از تکنیک های جدید اندازه گیری فقر است . دوره مورد نظر از سال 1368 تا یک سال پس از برنامه پنج ساله اول 1373 است . نتایج نشان می دهد که فقر در طول این دوره در کل کشور و نواحی روستایی افزایش یافته است ؛ اما با وجود افزایش نرخ فقر در نواحی شهری ، وضعیت فقیرترین فقرا در این بخش بهبود یافته است . به عبارت دیگر اجرای سیاست تعدیل اقتصادی درکشور افزایش فقر مطلق را به دنبال داشته است . این مقاله در کنار نتایج کاربردی ، متدولوژی جدید را برای شاخص معادل سازی پیشنهاد نموده است .