کاربرد مدل تصمیم گیری چند شاخصه فازی برای انتخاب شیوه مناسب سرمایه گذاری خارجی در بخش بالادستی صنعت نفت جمهوری اسلامی ایران

در این مقاله نخست یک مدل تصمیم گیری چند شاخصه فازی بر اساس مفاهیم تئوری مجموعه فازی ، مبانی فکری فنون تصمیم گیری گروهی و تجزیه و تحلیل ساختار سلسله مراتبی به منظور انتخاب مناسب ترین روش سرمایه گذاری خارجی طراحی گردیده است . بعد از معرفی اجزاء و مراحل مدل ، دو مفهوم کلیدی متغیرهای زبانی واعداد فازی برای نشان دادن قضاوت های ذهنی تصمیم گیران در رابطه با معیارهای تصمیمی و گزینه های تصمیم در مقابل هر یک از معیارها به همراه عملگر میانگین فازی برای تجمیع نظرات خبرگان مورد بحث قرار گرفته اند . در قسمت دوم ، به عنوان یک مطالعه موردی ، پس از بحث پیرامون روش های سرمایه گذاری خارجی، چگونگی انتخاب معیارهای تصمیمی برای مسئله ، مدل تصمیم گیری فازی برای انتخاب مناسب ترین روش سرمایه گذاری خارجی برای بخش بالادستی صنعت نفت ایران به کار گرفته شده است . برای گرد آوری داده های فازی در این رابطه از سه پرسشنامه جداگانه استفاده شده و داده های گردآوری شده توسط نرم افزارهای spss و fdmمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند . بر اساس نتایج حاصله ، بکارگیری هر یک از روش های سرمایه گذاری خارجی در بخش بالادستی صنعت نفت بستگی به مزایا ، محدودیت ها و شرایط محیطی بکارگیری آنها دارد و نمی توان یک روش آن هم ‹‹ بیع متقابل ›› را برای همه طرح های توسعه میادین نفتی کشور تجویز نمود .