|
|
|
|
استفاده صلح‌آمیز از انرژی هستهای از منظر حقوق بین‌الملل با تاکید بر حق غنی‌سازی ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
بابایی مجتبی
|
|
منبع
|
حقوقي دادگستري - 1394 - دوره : 79 - شماره : 92 - صفحه:33 -52
|
|
چکیده
|
گرایش روزافزون به استفاده صلح‌آمیز از انرژی اتمی در کنار ترس از گسترش تسلیحات هستهای و وقوع جنگی هستهای، جامعه بین‌المللی را به انعقاد معاهده منع گسترش سلاح های هستهای (1968) سوق داد. منع گسترش سلاح های هستهای، حق استفاده صلح‌آمیز از انرژی هستهای برای همه اعضا و خلع سلاح هستهای، سه ستون اصلی این معاهده را شکل می دهند. با وجود این، مفهوم، دامنه شمول و حدود حقوق و تعهدات دولت‌های عضو در رابطه با این ستون ها، همواره از مسائل مورد اختلاف گروه‌های مختلف دولت ها، به ویژه کشورهای دارنده سلاح هستهای و کشورهای فاقد سلاح هستهای بوده است. مناقشه بر سر فعالیت‌های هستهای ایران، از جمله موضوع حق غنی سازی اورانیوم، نمونه بارزی از این اختلافات است. بر پایه یافته های تحقیق حاضر، استفاده از انرژی هستهای حقی عام و ذاتی است که کلیه دولت‌ها به موجب حقوق بین‌الملل عام از آن برخورداند. اما این حق عام، در معاهده منع گسترش سلاح های هستهای با تعهد به عدم گسترش و ساخت سلاح هستهای محدود شده است. به این ترتیب، هر دولت، تا زمانی که چنین تعهدی را نقض ننموده از کلیه حقوق خود، شامل غنی سازی اورانیوم برخوردار است.
|
|
کلیدواژه
|
حق استفاده مسالمت‌آمیز از انرژی هستهای ,حقوق بین‌الملل عام ,غنی‌سازی اورانیوم ,معاهده منع گسترش سلاح‌های هستهای (ان.پی.تی)
|
|
آدرس
|
دانشگاه پیام نور, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mojtaba.babaee@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|