اخذ تامین از اشخاص بی‌تابعیت در طرح دعوی

پدیده‌ی مرز یکی از عوامل سیاسی انفکاک مادی و معنوی اشخاص است که بر روابط حقوقی آنان تاثیر می‌گذارد. دولت‌ها در قلمرو حاکمیت خود، حقوقی را برای اتباعشان در نظر می‌گیرند که بیگانگان از آن محروم هستند یا تکالیفی را بر عهده‌ی ایشان می‌نهند که بیگانگان از آن معافند. یکی از مصادیق این سنخ از روابط در نظام حقوقی ایران، اخذ تامین از اتباع دول خارجی به هنگام طرح دعوی به طرفیت خوانده‌ی ایرانی در محاکم داخلی، موضوع ماده‌ی 144 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی است. چنان‌چه طرف دعوا، تبعه‌ی هیچ یک از دولت‌های خارجی نباشد و به عبارتی بی‌تابعیت باشد، این پرسش مطرح می‌‌شود که آیا چنین حقی برای اتباع ایرانی؛ و در مقابل، چنین تکلیفی برای اشخاص بی‌تابعیت وجود دارد؛ یا آن‌که باید گفت، الزام آن‌ها به دلیل فقدان نص قانونی، اجحاف در حق ایشان و نوعی بی‌عدالتی است. در این مقاله ضمن تحلیل و ارزیابی ادله‌ی دو نظر، معافیت اشخاص بی‌تابعیت از ایداع تامین، وفق موازین و اصول مرجح دانسته شده است.