عدم تحقق مطلوب نظارت بر اعمال حکومت در چهارچوب حقوق عمومی ایران به‌مثابۀ نوعی هستی اجتماعی

حرکت از واقعیت به‌سوی آرمان گامی در جهت فهم چرایی عدم تحقق مطلوب نظارت بر اعمال حکومت ورای نقد روان‌شناسانه و اخلاقی صاحبان مناصب عمومی و پرهیز از تفکر‌ انتزاعی و غیرتاریخی و دعوت به یک شیفت پارادایمی در اندیشۀ حقوقی خواهد بود. به عبارت دیگر، پرسش محوری نوشتار کنونی عبارت است از آنکه ورای نقد ‌روان‌شناسانه و اخلاقی صاحبان مناصب عمومی، حلقۀ مفقودۀ عدم تحقق مطلوب نظارت بر اعمال حکومت در چهارچوب حقوق عمومی ایران چیست؟ یافته‌های پژوهش معطوف به آن است که، صرف ترویج اصول و مفاهیم حقوق عمومی و به‌تبع آن وضع طیف گسترده‌ای از قوانین و پیش‌بینی شیوه‌های نظارتی به ایده و آرمان نظارت بر اعمال حکومت واقعیت نمی‌بخشد بلکه نظارت بر اعمال حکومت در چهارچوب نهادهای حقوق عمومی نوعی هستی اجتماعی یا شکلی از زندگی جمعی است که از دل مناسبات میان بازیگران قدرتمند اجتماعی در بستر تاریخ و توازن میان این نیروهای حقیقی اجتماعی جان می‌گیرد و معنا می‌یابد. فهم اخیر این بصیرت بنیادین را به دنبال دارد که تلاش‌های ما برای تحقق ایدۀ نظارت بر اعمال حکومت در حقوق عمومی ایران، با فقدان رویکردی تاریخی، ساختاری، فرایندی، کل‌نگرانه، بدون توجه به توسعه‌نایافتگی تاریخی حقوق عمومی در ایران و بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های اجتماعی و شرایط عینی جامعۀ ایرانی و تلاش برای تغییر آن‌ها به سرانجام نمی‌رسد.

Lack of proper realization of the control of government actions as a kind of social existence

Moving from reality to ideal will be a step towards understanding why government oversight is not being achieved beyond the psychological and moral critique of public officials, avoiding abstract and nonhistorical thinking and inviting a paradigm shift in legal thought. In other words, the central question is, beyond the psychological and moral criticism of public officials, what is the missing link in the lack of proper oversight of government actions in Iranian public law? findings are Merely promoting principles and concepts and, consequently, enacting a wide range of laws and establishing oversight mechanisms, the idea of overseeing does not make reality, but Supervision of the actions of government within the framework of public law is a kind of social existence or a form of collective life that arises from the relations between powerful social actors in the context of history and the balance between these real social forces. The recent understanding follows the fundamental insight that our efforts to realize the idea of overseeing government actions in public law through promotion of public law concepts and regulatory prac