تعزیرات منصوص شرعی در سایۀ حکم حکومتی

یکی از مقولاتی که با نظر شورای نگهبان وارد قانون مجازات اسلامی 1392 شده است، بحث تعزیرات منصوص شرعی است. تعزیرات منصوص شرعی به‌واسطۀ عدم تبیین ماهیت و احصای مصادیق آن توسط قانون‌گذار با ابهامات و سوالات زیادی همراه می‌باشد. یکی از سوالات آن است که مجازات‌های تعیین‌شده در شرع برای تعزیرات منصوص شرعی، حکم شرعی هستند یا حکم حکومتی؟ به عبارت ساده‌تر آیا قاعدۀ التعزیر بمایراه الحاکم که از مصادیق حکم حکومتی است، شامل تعزیرات منصوص شرعی هم می‌شود یا خیر؟ لذا نوشتار حاضر با روشی تحلیلی توصیفی، سعی در پاسخ‌گویی به سوال فوق دارد. از‌این‌رو، با نگاهی بر موازین فقهی برخلاف رویکرد قانون‌گذار در تبصرۀ 2 مادۀ 115 قانون مجازات اسلامی، به نظر می‌رسد قاعدۀ التعزیر بمایراه الحاکم شامل تعزیرات منصوص شرعی هم می‌شود؛ لذا مجازات‌های مقدر شرعی از جنس حکم حکومتی هستند؛ زیرا عمومیت قاعدۀ التعزیر، انطباق ویژگی‌های حکم حکومتی با قاعدۀ التعزیر و اختلاف در تعابیر روایات و کلام فقها چنین اقتضایی دارد.

Religious Ta’zir in the shadow of a government decree

One of the issues that has been included in the Islamic Penal Code in 2013 with the opinion of the Guardian Council is the issue of Religious Ta’zir. Religious Ta’zir have many ambiguities and questions Because its nature and examples have not been explained by the legislator. One of the questions is: Are the punishments prescribed in the Shari’a for the Religious Ta’zir a Shari’a decree or a governmental decree? or does the rule that says: in ta’zir, as the ruler deems it appropriate, include the Religious Ta’zir? This article wants to answer this question analytically and descriptively. Looking at the jurisprudential standards, it seems against the opinion of the legislator the rule that says: in ta’zir, as the ruler deems it appropriate, include the Religious Ta’zir. so the penalties imposed are government decrees. Because it is a general rule and the characteristics of a government decree are consistent with the rule and the words of the jurists and the words of the narrators are different.