تصمیم‌گیری مجرمان از منظر اقتصاد رفتاری و دلالت‌های آن در سیاست‌گذاری کیفری

اقتصاد رفتاری،‌ شاخه‌ای در علم اقتصاد است که به دنبال تعدیل فرضیات اقتصاد نئوکلاسیک با استفاده از یافته‌های سایر علوم و به‌ویژه روان‌شناسی است. اقتصاد رفتاری تاکید می‌کند که انسان‏ها برای پردازش اطلاعات از فرایندهایی استفاده می‏کنند که سبب می‌شود تصمیم‌های اتخاذی آن‌ها چنان‌که در اقتصاد متعارف فرض می‌شود همواره در راستای حداکثرسازی منافع مورد انتظار و حداقل‏سازی هزینه‏های مورد انتظار نباشند. نتایج این مقاله که به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است نشان می‏دهند که از منظر اقتصاد رفتاری، عواملی بر تصمیم‌گیری مجرمان برای ارتکاب جرم موثر هستند که هر یک به‌نحوی با جمع‌آوری اطلاعات برای ارتکاب جرم و ارزیابی مجرمان از قطعیت و شدت مجازات‌ها مرتبط هستند. به علت وجود همین عوامل است که‌ نمی‌توان همواره قائل به صحت این فرض بود که افزایش شدت و قطعیت مجازات‌ها سبب کاهش میزان جرایم می‌شود. فرایند تصمیم‌گیری و انتخاب مجرمان و ادراک آن‌ها از شدت و قطعیت مجازات از منظر اقتصاد رفتاری، نیازمند توجه به جزئیاتی است که عموماً مورد توجه سیاست‌گذاران کیفری قرار نمی‌گیرند. به نظر می‌رسد مدنظر قرار دادن این موارد می‌تواند به افزایش کارآیی سیاست‌های اتخاذی برای مقابله با جرم کمک کند و در توضیح مواردی که سیاست‌های اتخاذی در مقابله با جرایم موثر نبوده یا تاثیرگذاری کمتری داشته‌اند، مفید باشد.

Criminal Decision-Making from the Perspective of Behavioral Economics and its Implications for Criminal Policy Making

Behavioral economics is a branch of economics that seeks to modify the hypotheses of neoclassical economics using the findings of other sciences, especially psychology. This article examines from the perspective of behavioral economics what factors can be effective in criminals’ decision to commit a crime. To this end, some cognitive biases and exploratory rules, each of which is somehow related to gathering information to commit a crime and assessing the certainty and severity of punishments are explained and their implications for policymaking are noted.Of course, it should be noted that many of the issues that will be addressed have not been specifically tested in the decisions of criminals, but they are discoveries and cognitive biases that exist in general and among many human beings. Given that the application of findings obtained in a context other than the commission of a crime may have results that are not directly applicable in the context of the commission of the crime, it seems that conducting empirical research to assess these cases in the decision to commit a crime in particular can increase the accuracy of these findings. As will be stated in the article, sometimes due to the existence of some biases and exploratory rules, it is not possible to believe in the economic analysis of criminal behavior that increasing the severity and certainty of punishments reduces crime and sometimes other factors are needed to increase the severity and certainty of the punishments should be considered. It seems that considering these cases can help to increase the effectiveness of policies against crimes and be useful in explaining cases where policies against crimes have not been effective or less effective.