کاربرد مدیریت ارجاع در تضمین دادرسی بی‌طرفانۀ کیفری

«مدیریت ارجاع پرونده‌های کیفری در تضمین دادرسی بی‌طرفانه» در عین حالی که از ویژگی نامحسوس و ناملموسی در فرآیند دادرسی برخوردار است، در فرآوری شکلی و ماهوی رسیدگی‌ها و راهبرد مدیریت کلان قضایی کشور، نقش فوق‌العاده ای دارد. هرچند با عدول نسبی قانون‌گذار از رویکرد مدیرمدارانه و تعیین دو ضابطۀ «تخصص» و «ترتب»، در تدوین مواد 448 و 465 قانون آیین دادرسی کیفری، گام مهمی در جهت حاکمیت قانون و نظارت‌پذیری مدیران برداشته است اما عدم ورود تمام عیار به این حوزه، موجب شده است تا چالش برون‌رفت از این مشکل، کماکان لاینحل باقی بماند و با وجود ملازمت دادگاه عالی انتظامی قضات با سیاست‌های تضمینی مقنن، فقدان ضابطۀ منسجم و پادمان مطلوب در این باره، به هر مقام ارجاعی این امکان را می‌دهد، تا با سوءاستفاده از اختیارات و خلاهای قانونی، عنان ابتکار دادرسی را به دست گیرد و با ارجاع هدف‌مند خود، مسیر دادرسی را از ریل عدالت‌خواهی منحرف نماید و طرفین دعوا را از حق مساوات و بهره‌مندی از دادگاه بی‌طرف، محروم گرداند. از این رو، اهتمام در امر آموزش و کاهش تمرکز قدرت مقام ارجاع، انتخاب و انتصاب مدیران مجرب، متعهد و متخصص، تبیین جایگاه ارجاع در فرآیند دادرسی و جهات اعتراض به آراء، تعیین ضرب‌الاجل مناسب و ضوابط جامع بر ارجاع، همراه با ضمانت‌اجرای ویژه و فراهم نمودن نظارت‌پذیری مطلوب، می‌تواند به ارجاع حکیمانه و بی‌طرفانه و در نتیجه ارتقای کارآمدی دستگاه قضایی و رضایت‌مندی جامعه کمک نماید.

Application of Referral Management in Ensuring Impartial Criminal Proceedings

&Management of referral of criminal cases in guaranteeing an impartial trial&, while having an intangible and intangible feature in the trial process, has an extraordinary role in the formal and substantive processing of proceedings and the strategy of the country’s supreme judicial management. Although with the return of the legislator from the managerial approach and determining the two criteria of &specialization& and &order&, in drafting Articles 448 and 465 of the Code of Criminal Procedure, It has taken an important step towards the rule of law and the oversight of managers, but the lack of full entry into this field, The challenge of overcoming this problem remains unresolved. And despite the Supreme Disciplinary Court’s commitment to legislative safeguard policies, the lack of coherent rules and adequate safeguards in this regard allows any referring authority to abuse its powers and legal loopholes to curb the initiative. And by his purposeful referral, divert the course of the proceedings from the path of justice and deprive the parties to the dispute of the right to equality and the enjoyment of an impartial tribunal. Therefore, diligence in training and reducing the concentration of power of the referral authority, selection and appointment of experienced, committed and specialized managers, explaining the position of the referral in the trial process and aspects of appealing against votes, setting appropriate deadlines and comprehensive criteria for referral, along with performance guarantees Special and providing desirable oversight, can help to refer wisely and impartially and thus improve the efficiency of the judiciary and community satisfaction.