مطالعۀ تطبیقی کاربست آیین دادرسی سبز در محاکم ایران و مالزی

دادگاه سبز مدلی از شیوۀ دادرسی نوین مبتنی بر استفادۀ کمتر از کاغذ است که می‌تواند در چابک‌سازی رسیدگی به پرونده‌های محاکم و تسهیل روابط حقوقی اصحاب دعوا، نقشی بسزا داشته باشد. به عبارتی، دادرسی الکترونیکی، استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات به‌منظور دسترسی و تبادل اطلاعات میان محاکم و اشخاص ذی‌سمت در پرونده‌های محاکم است که می‌تواند به ارتقای رضایت شغلی قضات، کارکنان دادگستری و مراجعان بیانجامد. مکانیسم‌هایی همچون سیستم ویدئو‌کنفرانس یا پروژکتور، مدیریت دعوا، سیستم ثبت دادخواست و نسخه‌برداری و سیستم تعیین نوبت رسیدگی در محاکم، از جمله روش‌هایی است که به‌رغم استفاده در بسیاری از کشورهای جهان از جمله مالزی، سیستم حقوقی ایران موفق به بهره‌مندی لازم از آن نگردیده است. این مقاله تلاش می‌کند تا به مدد روش تحلیل انتقادی، با تطبیق دادرسی الکترونیکی در کشورهای ایران و مالزی، مشکلات کنونی و پیش روی به‌کارگیری چنین مکانیسمی را در ایران مورد مداقۀ حقوقی قرار دهد.

The Application of Green Procedure in the Courts Iranian & Malaysian Case

“Green court” is a new procedure mechanism on the ground of less paper usage that has a significant role in investigating the cases of the courts. In other words, electronic procedure, by the use of Information and Communication Technology (ICT), and with the aim of availability and exchange of information is a mechanism that arranges between the courts and beneficiary parties in the cases of the courts. This mechanism can promote the job satisfactory of judges, staff and parties. Mechanisms such as VCS, QMS, CMC and CAP are among the ways used by the legal system of many countries such as Malaysia, while the Iranian legal system has been partly failed to utilize such mechanisms. The present research through critical analysis method, tries to compare the two Iranian and Malaysian legal systems in using the ecourt and legally scrutinizes the existed and future challenges of the green court application and gives some commentaries and suggestions.