تحلیل حقوقی گذشت مشروط و آثار آن

از یک منظر جرائم به دو نوع غیرقابل‌گذشت و قابل‌گذشت طبقه‌بندی می‌شوند. جرائم قابل‌گذشت آن دسته از جرائمی هستند که علاوه بر جنبۀ عمومی، حیثیت خصوصی درخور اعتنایی دارند. قانون‌گذار در این دسته از جرائم، سهم بسزایی برای ارادۀ شاکی قائل شده به‌نحوی که شروع، ادامۀ تعقیب، رسیدگی و اجرای مجازات منوط به شکایت شاکی و عدم گذشت وی است. پژوهش حاضر ناظر به یکی از فروض امر در خصوص اعلام گذشت شاکی است که مقدم بر اعلام گذشت، توافقاتی میان شاکی و مشتکی‌عنه حاصل می‌شود؛ در این فرض شاکی با اعلام گذشت بی‌قیدوشرط در واقع سرپوشی برای ارادۀ باطنی خود که همانا مبتنی بر شروطی میان طرفین است می‌یابد تا از این رهگذر از دام غیرموثر واقع‌شدن گذشت مشروط برهد. در این پژوهش در پی پاسخ به این سوال خواهیم بود که ماهیت حقوقی گذشت چیست و آیا توافقات پیشین می‌تواند آن را مقید سازد؟ فرضیۀ نویسندگان عبارت است از اینکه گذشت ماهیتاً یک نوع ایقاع است و با وجود آنکه توافقات مسبوق بر آن می‌تواند ایقاع را مشروط سازد، لکن عملاً تاثیری در فرآیند قضایی ندارد.

Conditional Legal Forgiveness Analysis and its Impacts

From one perspective, crimes are classified into two types of offences irrespective of condition of the victim and forgivable. The forgivable crimes are those that deserve special attention in addition to the public aspect. The legislator in this category of crimes has a significant stake in the plaintiff’s will so that the initiation, pursuit, prosecution and enforcement of the sentence is subject to the plaintiff’s complaint and failure to pass. The present study deals with one of the assumptions regarding the plaintiff’s expulsion announcement that, prior to the expiration of the pledge, agreements are reached between the plaintiff and the custodian. In this research we will seek to answer the question of what is the legal nature of the past and can previous agreements be constrained? Our hypothesis is that forgiveness is inherently a kind of will, and although the agreements reached can make it a condition, it has virtually no effect on the judicial process.