تحلیل فقهی ماده 264 قانون مجازات اسلامی

شرب خمر از جرایمی است که شارع مجازات آن را 80 تازیانه به ‌عنوان حدّ شرعی قرار داده است. این حکم در مادۀ 165 قانون مجازات اسلامی 1370 نیز آمده بود و عمدتاً «شُرب و خوردن مسکر» را بیان می‌کرد. پس از تصویب قانون مجازات اسلامی 1392، قانون‌گذار تصمیم گرفت در مادۀ 264، از عنوان «حدّ مسکر» عدول کند و به ‌عنوان «مصرف مسکر» روی آورد و بدین‌ترتیب مصرف مسکر را به هر روشی از قبیل خوردن، تزریق و تدخین، موجب حدّ شرعی دانست. وجه‌ مشترک این دو عنوان، «موجبِ خمر» یا سبب ایجاد حدّ شرعی است که در کتاب‌های فقهی مطرح شده است. نوشتۀ پیش رو، روش‌های مختلف مصرف خمر و مسکر را از منظر فقهی بررسی می‌کند. به همین منظور، اقوال مختلف در نحوۀ مصرف خمر یا مسکر بیان می‌شود و نظر قانون‌گذار مبنی بر اثبات حدّ شرعی به هر روشی که باشد، نقد و ارزیابی می‌گردد.

The Islamic Jurisprudential Analysis of Article 264 of Islamic Penal Code

Drinking alcohol is of offences which the holy Islamic law giver has laid down eighty slashes as legitimate hadd. This punishment was mentioned in article 165 of Islamic Penal Code of Iran (1370) and totally it stated drinking and eating alcohol. After codifying the Islamic Penal Code of Iran in 1392 , the legislature decided in art.165 to depart from the title" liquor Haddpunishment" to the title" liquor consumption". Therefore, the liquor consumption in any way such as drinking, injection and smoking causes the legitimate punishment. The common aspect of these two titles is what reason making the criminalization of liquor which creates the legitimate hadd which has been discussed in fiqhi books (Islamic jurisprudence books). The following paper has examined the different ways for the consumption of intoxicating and alcoholic drinks. For this reason, different attitudes are expressed for the way of the consumption of alcohol or liquor and the attitude of the legislature for proving the legitimate had in any way is criticized and evaluted.