گونه های توصیف کودکان در رمان شوهر آهو خانم

توصیف از ابزارهای مهم یک نویسنده در ساماندهی یک داستان است و می‌تواند به شیوه مستقیم یا به یاری گفتگو یا به یاری عمل داستانی شکل بگیرد. توصیف‌های دقیق خواننده را بیشتر به متن می‌کشاند و او را با جریان داستان همراه می‌کند. در متن‌های داستانی مانند رمان که چهره‌های برجسته داستان، بزرگترها هستند و کودکان در حاشیة ماجراها قرار دارند، توصیف احوال و کردار کودکان جای درنگ و بررسی دارد. این توصیف‌ها می‌توانند به گونه های ویژه‌ای ارایه شوند. یکی از رمان‌های ایرانی در دهه سی، رمان شوهر آهوخانم از علی محمد افغانی ست که در شرایطی خاص منتشر شد و تحرکی تازه به فضای داستان نویسی ایران داد. این مقاله پژوهشی ست توصیفی- تحلیل به شیوه کتابخانه‌ای که تلاش دارد گونه‌های توصیف کودکان را در رمان شوهر آهو‌خانم بررسی کند. نویسنده به سه شیوه به این توصیف ها دست زده است که عبارتند از روایت کلی داستان ، عمل و اکسیون، و گفتگو به توصیف‌های مستقیم و غیر مستقیم؛ که توصیف مستقیم از زبان راوی بسامد بیشتری دارد.

types of descriptions of children in the novel aho khanum’s husband

description is one of the important tools of an author in organizing a story and it can be formed in a direct way or through dialogue or story action. detailed descriptions draw the reader more into the text and keep him with the flow of the story. in narrative texts such as novels, where the prominent figures of the story are the adults and the children are on the sidelines of the stories, the description of the children’s circumstances and actions has a place to pause and examine. these descriptions can be presented in special ways. one of the iranian novels in the 30s is the novel “shauhar e ahokhanum” by ali mohammad afghani, which was published under special circumstances and gave a new impetus to the iranian story writing atmosphere. this research paper is descriptive-analytical in a library style that tries to investigate the types of description of children in the novel &husband of deer and lady&. the author has used these descriptions in three ways,consist of naration action dialect through direct and indhrect method which direct description from the narrator’s language is more frequent.