مروری بر روشهای اندازه گیری فهم متقابل بین گویش های کردی جنوبی و میانی در دو پژوهش

فهم متقابل به معنای آن است که شنونده ای از یک گونۀ زبانی، گفتار گوینده ای از گونۀ زبانی دیگری را بدون آموزش، بدون برخورد زبانی و بدون قصدی آگاهانه درک کند. این میزان درک در اغلب موارد کامل نیست و یا از نوع متقارن/ دوسویه نیست. زبان هایی که انتظار می ر ود در چارچوب چندزبانگی پذیرا دارای فهم پذیری ذاتی باشند زبان های مرتبط نزدیک هستند؛ به این معنی که گویشوران متعلق به دو گونۀ زبانی از این نوع برای ارتباط با یکدیگر هر کدام از گونۀ زبانی خود استفاده کنند نه از زبانی میانجی. مقاله حاضر مروری است بر روش های به کار رفته در پژوهش میرمکری و همکاران (1398) و میرمکری (1399) که حول محول معیار فهم پذیری متقابل به انجام رسیده اند. مرور روش ها در پژوهش های مذکور نشان می دهد آن ها به لحاظ روش شناختی، از اصولی پیروی نموده اند که در تطابق با استانداردهای رعایت شده در این حیطه هستند. علاوه بر آن، پژوهش میرمکری (1399) مدلی را جهت دقیق تر شدن بررسی ها در تکلیف ترجمۀ جمله جهت بررسی فهم پذیری گونه هایی که به لحاظ نحوی تفاوت کمتری دارند، ارائه داده است.