|
|
آیینۀ عشق در شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ کردی
|
|
|
|
|
نویسنده
|
راد مرد مصطفی ,کزازی جلال الدین
|
منبع
|
نقد، تحليل و زيبايي شناسي متون - 1399 - دوره : 3 - شماره : 3 - صفحه:4 -21
|
|
|
چکیده
|
از آنجا که عشق یکی از موضوعات داستانی است، تجلی آن در داستان های حماسی از دیدگاه انواع ادبی، آمیزه ای از نوع حماسی و غنایی است. الماسخان کندوله ای در سرایش شاهنامۀ کردی، متاثّر از فرهنگ بومی، پاره ای از مفاهیم غنایی از قبیل عشق، کیفیت، حالات و انگیزه های آن را متناسب با روحیات شخصی و شرایط فرهنگی مردم منطقۀ خود سروده است. در این جستار که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده، چگونگی عشق، انگیزه، کیفیت و زبان بیان آن به صورت تطبیقی در پنج داستان مشترک شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ کردی الماسخان کندوله ای به ویژه سه داستان (بیژن و منیژه، رستم و سهراب، سیاوش) با هدف مشخص کردن بسامد نمونه های عاشقانه، انگیزۀ عشق، حالات عشق و دلدادگی و زبان بیان معاشقه ها مورد بررسی قرارگرفته است. از مهم ترین یافته های این پژوهش آن است که بسامد نمونه های غنایی در شاهنامۀ کردی بیشتر و زبان بیان الماسخان کندوله ای در بیان حالات و کیفیت عشق صریح تر و بی پرواتر از زبان فردوسی است.
|
کلیدواژه
|
عشق ,شاهنامۀ کردی ,فردوسی ,الماسخان کندوله ای
|
آدرس
|
دانشگاه فرهنگیان, آموزش و پرورش, ایران, دانشگاه علامه طباطبایی تهران, ایران
|
پست الکترونیکی
|
mjkazzazi@yahoo.es
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|