جایگاه تشبیه، پربسامدترین عنصر خیال در دیوان وحشی بافقی

تصویر اگر اساس شعر نباشد، یکی از عناصر اصلی سازنده‌ آن است؛ شاعران با آفرینش تصاویر شعری خود، ضمن آن که توان خیال پردازی خود را به نمایش می گذارند، گرایش های فردی و نیز سبک شخصی و دوره ای خویش َرا نیز نمایان می کنند. این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با روش آماری، با هدف بررسی اتواع و گونه های مختلف تشبیه، دیوان اشعار این شاعر را از نظرگاه کمیّت و کیفیّت انواع تصاویر مورد بررسی قرار داده است و با بهره گیری از ملاحظات سبک شناسانه مشخص می سازد که اوج تصویر آفرینی این شاعر به ترتیب در غزلیات، قصاید و ناظر و منظور بیشتر از قسمت های دیگر و تعداد تشبیه های به کار رفته در ترجیع بند از همه کمتر است. یافته ها نشان می دهد که در کل آثار وی تشبیه بلیغ، تشبیه حسی به حسی، تشبیه مفرد و تشبیه مفروق نسبت به بقیه تشبیه ها در هر گروه، از بسامد بالایی برخوردار است.