تاثیرات وجوه بصری و مفهومی آینه‌‌کاری حرم حضرت شاهچراغ علیه السلام بر آثار هنری معاصر (مطالعه موردی آثار منیر فرمانفرماییان)

در معماری ایرانی اسلامی، بهره گیری از هنر آینه کاری به عنوان نوعی دیوارنگاری مبتنی بر جلوه‌های نور، دارای اعتبار ساختاری و معنایی خاصی است که آن را از سایر انواع دیوارنگاری متمایز می گرداند. بارگاه حضرت احمدبن موس ملقب به شاهچراغ علیه السلام، بنابر قرینه معنایی نام و کنیه اش، یکی از بزرگ ترین بناهایی است که از آینه کاری در انحاء گوناگون بهره برده است. از آن جا که شناخت بنیادین مصادیق هنر سنتی می تواند خلا هویتی هنر معاصر را تا اندازه ای مرتفع سازد، مطالعات تطبیقی این دو حوزه را می توان از ضروریات پژوهش های معاصر برشمرد. منیر فرمانفرماییان یکی از شخصیت های شاخص هنر معاصر ایران در عرصه بین المللی، دارای جایگاهی منحصر به فرد است. مطالعات نشان می دهند که هنرمند در آثارش، از ویژگی های معنایی و صوری آینه کاری حرم حضرت شاهچراغ علیه السلام ملهم گردیده است. تحقیق حاضر، به روش توصیفی تحلیلی، جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی، و تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه استقرایی است. یافته های پژوهش نشان می دهند که در زمینه صوری، برخی از نقوش اصلی در آینه‌کاری حرم حضرت شاهچراغ علیه السلام مانند گره، مقرنس، قاب بندی و نقشینه، در آثار فرمانفرماییان نیز ملحوظ شده است. در زمینه معنایی، ویژگی های مشترکی هم چون: تجزیه فرم، القای حرکت، هم زمانی بصری و بازنمود واقعیت که از بنیادی ترین دغدغه های هنر مدرن به حساب می آید در هر دو ساحت هنری مورد مطالعه، با اهداف صوری و معنایی مشابه ظهور یافته اند.