بررسی توسل و طلب شفاعت و یاری از امامان شیعه: در رباعیهای عارفانه منسوب به ابوسعید ابوالخیر و سیر انتساب آن‌ها
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مرادی محمد
|
|
منبع
|
شيعه شناسي - 1396 - دوره : 15 - شماره : 58 - صفحه:125 -156
|
|
چکیده
|
ابوسعید ابوالخیر (357-440ق)، از عارفان شاخص دوران سامانی و غزنوی است که سهمی ویژه در رواج مفاهیم عرفانی در شعر فارسی داشته است. اشعار عرفانی منسوب به او، اغلب در نسخ متاخر جمعآوری شده؛ با این حال با تحلیل آن‌ها، می‌توان سیری از چگونگی و محدوده زمانی ورود مفاهیم شیعی به رباعیات عرفانی، ارائه کرد. در این مقاله به روش تحلیلی، مفاهیمی چون: توسل و شفاعت در اندیشه و اشعار مناجاتی و منقبتی ابوسعید بررسی شده و ضمن مقایسه ساختار و مفهوم این اشعار با دیگر نمونههای مشابه ادب فارسی، درستی انتساب اشعار و سیر ورود مفاهیم شیعی به رباعی عرفانی تحلیل گردیده است. نتایج نشان میدهد، هرچند ریشه هایی مشترک بین عرفان ابوسعید و اندیشه های شیعی وجود دارد، در مقایسه با مجالس بازمانده از شیخ و نوع اشعار و محتوای آن‌ها، مفاهیم شیعی پس از سده هفتم، به رباعی های منسوب راه یافته و در زمانی متاخر به ابوسعید نسبت داده شده است.
|
|
کلیدواژه
|
ابوسعید ابوالخیر، امام علی(ع)، توسل، شفاعت، مناجات، رباعی عرفانی
|
|
آدرس
|
دانشگاه شیراز, بخش زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
momoradi@shirazu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|