پایداری بهره‌وری عوامل تولید در کشورهای منطقه منا با تاکید بر ردپای اکولوژیکی

سابقه و هدف: توسعه پا یدار، توسعه منابع، محیط زیست و اقتصاد را در بر می گیرد ولی در قرن حاضر تخریب گسترده محیط زیست و کاهش سریع منابع طبیعی بر رشد اقتصادی، رفاه اجتماعی و بهبود سلامت انسان تا ثیر گذاشته است. جهت بررسی اثر این منابع بر توسعه پایدار در مطالعات مختلف، تو لید ناخالص داخلی را به عنوان خروجی بهره وری کل عامل های تولید سنتی درنظر گرفته اند اما توسعه پایدار نه تنها به رشد تولید ناخالص داخلی بلکه به بهبود رفاه انسانی نیز وابسته است. از این رو سنجه توسعه انسانی از نظر مفهومی و معنایی منعکس کننده سنجه کاملی برای توسعه پایدا ر است و مزیت های بیشتری در مقایسه با تولید ناخالص داخلی دارد. سنجه ردپای اکولوژیکی نیز میزان فشار بر محیط زیست را اندازه گیری می کند که به عنوان عامل اثرگذار بر توسعه پایدار نقش دارد. این مقاله در تلاش است تا محدودیت های تولید ناخالص داخلی به عنوان خروجی و انرژی به عنوان ورودی توسعه پایدار را رفع نماید. از این رو، با درنظر گرفتن ردپای اکولوژیکی به عنوان سنجه ارزیابی محیط زیست و سنجه توسعه انسانی به عنوان سنجه خروجی در بهره وری کل عامل های تولید، سنجه جدید برای بازتاب توسعه پایدار با نام بهره وری کل عامل های تولید پایدار ارائه گردید .موا د و روش ها : در این مقاله، سنجه های ردپای اکولوژیکی و توسعه انسانی با بهره وری کل عامل های تولید ترکیب و در چارچوب جدید بهره وری کل عامل های تولید پایدار مورد استفاده قرار گرفت. از روش مالم کوئیست  برای محاسبه تغییرات بهره وری کل عامل های تولید پایدار در کشورهای منطقه منا طی سال های 1995- 2016 استفاده شد و جهت بررسی روند همگرایی از آزمون همگرایی سیگما استفاده شد. سنجه مالم کوئست پایدار، به تغییر کارایی و فنی پایدار تجزیه شد. اگر بازده متغیر نسبت به مقیاس فرض شود، کارایی فنی پایدار نیز به تغییر کارایی خالص و تغییر مقیاس پایدار تفکیک شد .نتایج و بحث: به طور کلی، متوسط بهره وری کل عامل های تولید سالانه در کشورهای منطقه منا 98 / 0 است که ناشی از ردپای اکولوژیکی، نیروی کار و سرمایه به عنوان فاکتورهای ورودی و سنجه توسعه انسانی به عنوان خروجی است. به غیر از بحین و ترکیه، همه کشورها تاکید بسیار کمتری بر توسعه پایدار دارند. بحرین با داشتن بالاترین میانگین مالم کوئیست پایدار در رتبه اول و ترکیه در رده دوم قرار دارد. دلیل این امر را به افزایش 75 درصدی سرما یه در کشور بحرین می توان نسبت داد. با تجزیه میانگین مالم کوئیست پایدار به میانگین مقدار کارایی فنی پایدار نشان داد که تغییر فناوری پایدار رشد نداشته است. کارایی فنی خالص و مقیاس نشان داد که کارایی فنی خالص پا یدار بهبود داشته ولی کارایی مقیاس بهبود نیافته باشد. کشورهای گروه با سنجه توسعه انسانی بسیار بالا و متوسط، کارایی فنی پایدار بالاتر از کشورهای گروه با سنجه توسعه انسانی بالا و پایین را دارند، که نشان می دهد کشورهای توسعه یافته تر از نظر کارایی فنی پایدار وضعیت بهتری دارند.کشورهای گروه با سنجه توسعه انسانی بسیار بالا، دارای مقدار کارایی فنی خالص متوسط  1 هستند و کشورهای در حال توسعه شکاف توسعه پایدار بیشتری دارند. همگرایی سیگما کشورهای گروه با سنجه توسعه انسانی بالا شامل ایران، کمترین و حداقل نوسان را نشان می دهد که بیانگر شکاف متعادل در توسعه پایدار بین کشورهای کم و به نسبت توسعه یافته می باشد. اما در گروه کشورهای با سنجه توسعه انسانی بسیار بالا و متوسط همگرایی سیگما به طور گسترده ای در نوسان است که بیانگر عدم پایداری توسعه در این گروه کشورها می باشد .نتیجه گیری: انواع مختلف کشورها با ید مسیرهای مختلفی را بر ای دستیابی به توسعه پایدار مثبت انتخاب کنند. بهره وری کل عامل های تولید پایدار کشورهای منا با توجه به سطح های مختلف اقتصادی و سطح حفاظت از محیط زیست متفاوت است، بنابراین تدوین سیاست های متمایز جهت توسعه پایدار یک ضرورت است. برای دستیابی به توسعه پایدار باید کارایی فنی را ارتقاء داد. ترویج فناوری پایدار نقشی اساسی در توسعه پا یدار دارد. سیاست گذاران باید به تحقیق و توسعه فناوری های پایدار و افزایش آگاهی کارآفرینان درباره حفاظت از محیط زیست بپردازند.

Sustainability of total factor productivity in the countries of the MENA region with an emphasis on ecological footprint

Introduction: Sustainable growth takes into account resource development, the environment, and the economy. In this century, enormous ecological destruction and the accelerated depletion of natural resources have affected global economic growth, social welfare, and improvements in human health. In some studies, traditional total factor productivity has used the gross domestic product as desirable outputs, and energy, capital, and labor as inputs. Gross domestic products as desirable outputs are biased against sustainable growth because sustainable growth requires not only gross domestic product growth but also human wellbeing improvements. Hence the human development index has more advantages compared to gross domestic product. The ecological footprint is an index that measures the degree of sustainable development. In an attempt to overcome the limitations of the gross domestic product as output and energy as inputs, this paper took ecological footprint as the index of comprehensive ecological inputs and used the human development index as the output index. It used a new index, Sustainable Total Factor Productivity (STFP), to reflect sustainable growth levels.Material and methods: This paper combines the ecological footprint and human development index with Total Factor Productivity (TFP) to use a new framework for STFP. We used a DEAMalmquist index method to calculate STFP changes in MENA countries during the years 1995–2016 and a σconvergence test method to test the STFP convergence trends for them. We defined the Sustainable Malmquist (SM) index, as a measure of STFP change. SM can be decomposed into sustainable efficiency change and sustainable technical change.Results and discussion: Overall, the average annual STFP in MENA countries was 0.98, indicating that from the perspective of ecological footprint, K, and L are input factors, and the human development index (HDI) is the output. All states emphasize a little on sustainable growth except Bahrain and Turkey. Bahrain ranked first, having the highest average Sustainable Malmquist index, and then Turkey ranked second. Bahrain’s capital increased by 75 %. After decomposing SM into Sustainable Technical Change (STC), Sustainable Pure Technological Efficiency Change (SPEC), and Sustainable Scale Efficiencychange (SSEC) , the average STC value was 0.996 meaning that sustainable technology change was stagnant. SPEC had an average value of 1.00, showing that sustainable efficiency has improved. On average, the SSEC was 0.98, indicating that industry structure and scale effects may have not improved. Contraries on the category of very high and medium HDI states, had higher STC than that for the category high and low HDI states, suggesting that developed states are superior in terms of STC. Category of high HDI, developed nations with human development index more than 0.8, had an average SPEC value of 1.00. The sustainable growth gap between developing states was the greatest. The σ value of medium HDI states containing Iran was the smallest and showed minimal volatility. This indicates that the sustainable growth gap between developed states was small and relatively balanced. The σ values of very high and medium HDI categories fluctuated widely. This indicates that growth in developing states and developed states was not stable.Conclusion: Different types of nations should choose different paths to achieve positive sustainable growth. The STFPs of the MENA nations present different features according to different economic levels and environmental protection levels, so formulating distinguished policies of sustainable growth is a necessity. Technical progress should be promoted to achieve sustainable growth. Promoting sustainable technology plays a crucial role in sustainable growth. Policymakers should encourage research, develop sustainable technologies, and raise entrepreneur awareness of ecoenvironmental protection.