ارزیابی ریسک های محیط زیستی مجتمع پتروشیمی کرمانشاه با روش Fmea

سابقه و هدف: با گسترش صنعت های مختلف، باوجود ایجاد رفاه برای انسان، خطرها و ریسک های نهفته جدیدی نیز برای وی به وجود آمده است. صنعت پتروشیمی با توجه به گستردگی و حجم فعالیت ها و توانایی ایجاد خطر هم برای انسان و هم برای محیط‌زیست جزء صنعت های با ریسک بالا محسوب می شود. هدف از این تحقیق، ارزیابی و رتبه بندی ریسک های منتج از فعالیت های فرآیندی در مجتمع پتروشیمی کرمانشاه است. مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک پژوهش تحلیلی میدانی است که در یک بازه زمانی حدود 10 ماه در مجتمع پتروشیمی کرمانشاه انجام گرفت. در این تحقیق ضمن بررسی خط های تولید محصول ها (اوره و آمونیاک)، تیمی 5 نفره از کارشناسان و خبرگان تشکیل شد. سپس به تهیه ی لیستی ابتدایی از مهم‌ترین ریسک ها و خطرها در حوزه ی محیط‌ زیست اقدام و در مرحله ی بعد با استفاده از روش طوفان فکری و تکنیک دلفی اقدام به اصلاح لیست ابتدایی خطرها و ریسک های محیط زیستی شد و در قالب روش fmea سنتی و فازی به ارزیابی ریسک محیط زیستی پرداخته شد. نتایج و بحث: بنابر نتایج به دست آمده از تعداد 38 ریسک شناسایی شده با روش fmea سنتی، بالاترین رتبه مربوط به ریسک انتشار گازهای هیدروژن و آمونیاک در زمان از سرویس خارج شدن واحد آمونیاک و کمترین رتبه متعلق به ریسک پساب های آمونیاکی است. همچنین بیشترین فراوانی تاثیر ریسک ها مربوط به آلودگی هوا و نیز بیشترین دلیل ریسک ها مربوط به نقص در شبکه و اتصال ها هستند. نتایج فازی سازی ورودی ها و خروجی روش fmea نشان می دهد که از مجموع 15 ریسک که به صورت کلی در مجتمع پتروشیمی با نظرهای خبرگان شناسایی شده بیشترین عدد اولویت فازی در بخش بهداشتی مربوط به آلودگی صوتی (0.75)، در بخش ایمنی مربوط به سقوط از ارتفاع (0.75) و در بخش محیط‌زیست مربوط به کاهش منابع اکولوژیکی (0.613) طبق جدول 9 است. نتیجه گیری: طبق نتایج این تحقیق، رویکرد fmea فازی می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای رویکرد سنتی fmea در زمان نیاز به بیان نتایج، با دقت بیشتر باشد.