شاخص ‌های تغذیه‌ای در خرچنگ charybdis hellerii (a.milneedwards,1867) در آب ‌های ساحلی خلیج فارس (استان هرمزگان)

سابقه و هدف :تحقیق درباره تغذیه و عادات غذایی آبزیان یکی از موضوعات مهم در علوم شیلاتی است. بررسی شاخص‌های تغذیه‌ای خرچنگ‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین فاکتورهای موثر در رشد و بقاء آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همچنین مشخص شده که پراکندگی، رشد و تولید‌مثل خرچنگ‌ها تا حد زیادی بستگی به در دسترس بودن طعمه دارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی عادات غذایی و شاخص‌های تغذیه‌ای خرچنگ charybdis hellerii (a.milne-edwards, 1867) طی دوره یک‌ساله است.مواد و روش‌ها: این تحقیق به‌منظور تعیین رژیم غذایی خرچنگ c. hellerii در آب‌های ساحلی خلیج فارس (استان هرمزگان) طی مدت 12 ماه از خرداد 1394 تا اردیبهشت 1395 صورت گرفت. نمونه‌های خرچنگ به‌عنوان صید ضمنی میگو همزمان با گشت‌های پایش ذخایر میگو در آب‌های استان هرمزگان انتخاب شد.نتایج و بحث: در این تحقیق از 371 عدد معده بررسی‌شده، تعداد 174 عدد خالی و 197 عدد پر بودند. محتویات معده خرچنگ‌ها شامل 60/75 % سخت‌پوستان، 11/5 % ماهی، 8/6 % نرم‌تنان، 6/1 % علوفه دریایی، 5/3 % مواد مخلوط و 7/7 % مواد غیر‌قابل شناسایی (تجزیه‌شده) و مواد غیر‌غذایی شامل شن و سنگریزه بود. شاخص تهی بودن طی مدت مورد بررسی 46/9 % برآورد شد که نشان‌دهنده تغذیه متوسط این جانور است. اصلی‌ترین غذای این گونه به ترتیب سخت‌پوست، ماهی و نرم‌تن بود. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که با توجه به شاخص تهی بودن معده تفاوتی بین خرچنگ‌های فاقد کشتی‌چسب و خرچنگ‌های حامل کشتی‌چسب وجود ندارد (p> 0.05).نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان داد که این گونه همه‌چیز‌خوار است و رژیم تغذیه‌ای متوسطی دارد. بر اساس نتایج ثبت‌شده اختلاف معنی‌داری بین نوع تغذیه در دو جنس نر و ماده مشاهده نشد، اما شاخص پر بودن معده نشان داد که خرچنگ‌های نر در مقایسه با خرچنک‌های ماده به‌طور معنی‌داری در اغلب ماه‌های سال موجودات پرخورتری بودند که علت را می‌توان به درصد بالای تخم‌دار بودن خرچنگ‌های ماده در طول دوره تحقیق و فعالیت کم آنها در این مدت نسبت داد.