بررسی جامعه شناختی نقش و جایگاه زنان درتوسعه پایدار فضای زیستی کلان شهر تهران

سابقه و هدف: برنامه ریزی شهری برای زنان، میتواند نوعی از برنامه ریزی وکالتی 9 انگاشته شود که از طریق آن میتوان حقوق فراموش شده و صدای خاموش زنان را در شهر یادآوری کرد. برنامه ریزی فضای شهری برای زنان، ایدۀ اصلی خود را از نظریات فمنیستی اقتباس می کند. این پژوهش با هدف بررسی جامعه شناختی نقش و جایگاه زنان درتوسعه پایدار فضای زیستی کلان شهر تهران انجام شده است. مواد و روش ها: روش این تحقیق از نظر رویکرد تحقیق توصیفیپیمایشی است. بنابراین با توجه به روش تحقیق جامعه آماری در این پژوهش کلیه زنان شهر تهران در نظر گرفته شدهاند. برآورد حجم جامعه درحدود یک صد هزار نفر است. به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی سیستماتیک 374 نفر از زنان شهر تهران به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. پس از جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخت، برای تجزیه وتحلیل داده های آماری از نرم افزار spss استفاده شد. از آزمون معتبر کلموگروفاسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرهای اصلی استفاده شد. نتایج و بحث: نتایج حاکی از آن است که زنان در برنامه ریزی مربوط به توسعه پایدار از جایگاه چندانی برخوردار نیستند. از طرفی زنان در رویکرد اجتماعی-اقتصادی، رویکرد منابع برنامه ریزی، رویکرد مشارکت برنامه ریزی و برقراری امنیت برای تدوین توسعه پایدار شهر تهران از جایگاه چندانی برخوردار نیستند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که امنیت شهری برای توسعه پایدار اهمیت بسزایی دارد، اما زنان در این زمینه نقش کمرنگی داشته و از جایگاه چندانی برخوردار نیستند. امروزه دنیا با این واقعیت مواجه شده که زنان دیگر نمی توانند به عنوان عوامل نامرئی در فرآیند توسعه به حساب آیند. نتیجه گیری: نقش آفرینی و توانمندی های زنان در میزان موفقیت دولت های در حال توسعه، سیاستگذاران کلان دولتی را وامیدارد تا زنان را از حصار نامرئی بودن درآورند. همچنین یکی از زمینه های موثر در ارتقای سطح برابری جنسیتی، تقویت و توانمندسازی زنان از طریق دادن آموزش به آنان درباره عدم توازن و برابری در قدرت و نیز دادن امکان لازم به زنان در راستای مدیریت زندگی خودشان است.