ارائه مدلی برای ارتقای سطح مسوولیت‌پذیری اجتماعی اعضای هیات‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی (استان تهران) بر اساس اخلاق حرفه‌ای و عملکرد شغلی

هدف از این تحقیق مدلی برای ارتقای سطح مسوولیت پذیری اجتماعی اعضای هیات‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی (استان تهران) بر اساس اخلاق حرفه‌ای و عملکرد شغلی بوده است. تحقیق حاضر ازنظر هدف در گروه تحقیق‌های توسعه‌ای قرار دارد و ازنظر نوع تحقیق، ترکیبی (آمیخته اکتشافی) است. تعداد 361 نفر به‌عنوان نمونه این پژوهش از بین جامعه آماری این پژوهش شامل 5371 نفر اعضای هیات‌علمی رسمی و پیمانی تمام‌وقت و پاره‌وقت در سطح استان تهران با استفاده از فرمول کوکران انتخاب گردیدند. برای تبیین ابعاد و شاخص‌های مسوولیت پذیری اجتماعی اعضای هیات‌علمی از روش دلفی استفاده شده است که در این بخش کیفی پژوهش نظرات 30 نفر از خبرگان مرتبط جمع‌آوری و تجزیه‌وتحلیل گردید. یافته‌های پژوهش در بخش کیفی پنج مولفه و 25 شاخص برای ارتقای مسوولیت پذیری اجتماعی است و در بخش کمی حاکی از رابطه معنی‌دار بین اخلاق حرفه‌ای و عملکرد شغلی با مسئولیت اجتماعی اعضای هیات‌علمی است. نتیجه این پژوهش ارائه مدلی برای ارتقای سطح مسوولیت پذیری اجتماعی اعضای هیات‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان به‌عنوان و میزان تاثیر دو متغیر اخلاق حرفه‌ای و عملکرد شغلی به‌عنوان متغیرهای مستقل است که روابط مدل‌سازی شده و میزان تاثیر هر یک عوامل مشخص گردیده است که نشان می‌دهد اخلاق حرفه‌ای تاثیر و نقش پررنگ‌تری نسبت به عملکرد شغلی در مدل دارد.

An Ethics and PerformanceBased Model for Promoting Faculty Members’Social Responsibility: The Case of Islamic Azad Universities in Tehran

This developmental mixedmethods enquiry was undertaken to propose a model for promoting the social responsibility of faculty members at various branches of Islamic Azad University (IAU) in Tehran Province based on their professional ethics and occupational performance. The research population comprised 5371 fulltime and part time faculty members from whom a sample of 361 was selected based on Kukran formula.  The qualitative phase of the study involved collecting and analyzing the views of 30 experts in the field concerning the dimensions and indicators of the social responsibility construct via Delphi technique. The findings emerging from the qualitative analyses delineated five major factors and 25 indicators tapping the level of social responsibility, and the quantitative analyses indicated significant and positive relationships between faculty members’ social responsibility and their professional ethics and occupational performance. Based on the findings, a model has been proposed for promoting faculty members’ social responsibility at various branches of IAU in Tehran in which professional ethics and occupational performance function as independent variables with the former being of paramount importance.