رابطه ی‌ اضطراب و خودکارآمدی با اهمال‌کاری تحصیلی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه ای کمال گرایی در رابطه میان اضطراب حالت صفت - و خودکارآمدی با اهمال کاری تحصیلی در دانشجویان شهر تهران بود. این پژوهش از نوع همبستگی و مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر تهران در سال تحصیلی 98 - 97 بود و نمونه مورد بررسی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای با حجم 349 نفر ( 184 مرد و 165 زن) انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982 )، کمال گرایی (فراست و همکاران، 1990 )، اهمال کاری (سولمون و همکاران، 1984 ) و اضطراب حالت صفت (اسپیلبرگر، - 1983 ) پاسخ دادند. نتایج به دست آمده با استفاده از معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان دادند که بر اساس اضطراب صفت- حالت، خودکارآمدی و کمالگرایی مثبت می توان اهمالکاری تحصیلی را پیشبینی نمود و کمال گرایی منفی نیز به طور معناداری اهمال کاری تحصیلی را در سطح معناداری 01 / 0 = p پیشبینی کرد. همچنین نقش واسطه ای کمال گرایی در رابطه میان اضطراب صفت - حالت و خودکارآمدی با اهمال کاری تحصیلی نیز در سطح معناداری 01 / 0 = p مورد تایید قرار گرفت. در نتیجه بر اساس یافته های پژوهش، با کاهش اضطراب و کمالگرایی منفی و ارتقاء خودکارآمدی و کمال گرایی مثبت، اهمالکاری تحصیلی دانشجویان کاهش می یابد.

the relationship between anxiety and self-efficacy with academic procrastination in tehran students: the mediating role of perfectionism

the aim of present study was to examine the mediating role of perfectionism in the relationship between anxiety and self – efficacy among students. this research was a correlational study based on structural equation modeling. the statistical population included students of payam-e-noor university in tehran in the academic year of 2018-2019 and the sample was selected using cluster random sampling with a volume of 349 people (184 males and 165 females). they answered the questionnaires of general self-efficacy (sherer et al, 1982), perfectionism (frost et al, 1990), procrastination (solomon et al, 1984), and state-trait anxiety (spielberger, 1983). the obtained results were analyzed using structural equation modeling. the results showed that based on trait-state anxiety, self-efficacy and positive perfectionism, academic procrastination can be predicted at a significance level of p=0.00. negative perfectionism also significantly predicted academic procrastination at the significant level of p=0.00. the mediating role of perfectionism in the relationship between trait-state anxiety and self-efficacy with academic procrastination was also confirmed at the significant level of p=0.00. as a result, according to the research findings, by reducing anxiety and negative perfectionism and promoting self-efficacy and positive perfectionism, students' academic procrastination decreases.