پیش‌بینی نشاط ذهنی بر اساس بهزیستی مدرسه: نقش واسطه‌ای سبک‌های خودتنظیمی هیجانی

پژوهش حاضر در راستای تعیین نقش واسطه‌ای سبک‌های خودتنظیمی هیجان (شامل سبک‌های پنهان‌کار، تحمل و سازگار) در رابطۀ بین بهزیستی مدرسه (شامل شرایط مدرسه، روابط اجتماعی در مدرسه و راه‌های خودکامروایی) و نشاط ذهنی دانش‌آموزان انجام­گرفته­ و برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی استفاده­شده­است. شرکت‌کنندگان پژوهش 284 دانش‌آموز (138 دختر و 146 پسر) دورۀ متوسطۀ اول شهرستان جهرم بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. به‌منظور سنجش متغیرهای پژوهش، پرسشنامه بهزیستی مدرسه (کانیو و ریمپلا، 2002)، پرسشنامه سبک‌های عاطفی (هافمن و کاشدان، 2010) و مقیاس نشاط ذهنی (ریان و فردریک، 1997) به‌کار گرفته ‌شد. داده‌ها با روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم‌افزار amosتجزیه‌وتحلیل گردید. نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. یافته‌های حاصل از بررسی فرضیه‌های پژوهش نشانگر آن بود که روابط اجتماعی در مدرسه، هم به‌طور مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم (از طریق افزایش سبک سازگار خودتنظیمی هیجان) نشاط ذهنی دانش‌آموزان را افزایش می‌دهد. راه‌های خودکامروایی از طریق کاهش سبک پنهان‌کارخودتنظیمی هیجان، منجر به افزایش نشاط ذهنی دانش‌آموزان می‌شود. شرایط مدرسه اثر مستقیم و مثبت بر نشاط ذهنی دانش‌آموزان داشت. به‌طورکلی، نتایج پژوهش حاضر شواهدی را برای نقش واسطه‌ای سبک‌های خودتنظیمی هیجان در رابطۀ بین بهزیستی مدرسه و نشاط ذهنی دانش‌آموزان فراهم آورد

the effectiveness of harm reduction training and matrix intervention program on academic procrastination in harmed female students from relationship with opposite sex

the aim of this research was to determine the effectiveness of harm reduction training and matrix intervention program on academic procrastination among harmed female students due to the relationship with opposite sex. the research design was semi-experimental with two experimental and a control group in three stages of pre-test, post-test and two month follows up. among 60 female students who harmed from relationship with opposite sex, 36 girls were selected on the basis of entry criteria, and then randomly assigned to three equal groups of 12 people. the research instrument was solomon and rothblum’s (1984) academic procrastination scale. the matrix intervention group and harm reduction training group received 10 sessions of treatment. results of multivariate analysis of covariance and post hoc test revealed that there was a significant difference between the harm reduction training group and matrix intervention with the control group in sub-scale of &the readiness for exams& (f=9.68, p=0.001) and &readiness for assignments& (f=15.47, p=0.001) in post-test. also in sub-scale of &final assignments& (f=7.83, p=0.002), the matrix intervention group had a significant difference with harm reduction training group and the control group in post-test. in the follow-up stage, only there was a significant difference between the matrix intervention and control group in sub-scale of &readiness for assignments&(f=4.82, p=0.015). according to the findings, it is suggested to use the matrix intervention program and then the harm reduction training program to reduce the academic procrastination of female students who harmed from relationship with opposite sex.