تاثیر همدلی در رشد اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی: نقش میانجی کفایت اجتماعی

رشد اجتماعی بعنوان بخش مهمی از فرآیند تحول اثرات مثبت و منفی بسیاری بر سلامت روان کودکان دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی اثرات همدلی در رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی با تاکید بر نقش میانجیکفایت اجتماعی انجام شد. طرح مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان پیش دبستانی شهر تهران سال 1398 بود که تعداد 370 کودک به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس رشد اجتماعی واینلند (1953)، پرسشنامه همدلی بریانت (1982) و پرسشنامه کفایت اجتماعی بلینی (2007) که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردارند استفاده شده، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها مدل یابی معادلات ساختاری به کار گرفته شد. همدلی بر رشد اجتماعی و کفایت اجتماعی کودکان پیشدبستانی تاثیر مستقیم (β=0.24; p <0.001). و بر رشد اجتماعی کودکان با نقش میانجی کفایت اجتماعی تاثیر غیرمستقیم (β=0.12; p <0.02). همچنین کفایت اجتماعی نیز با رشد اجتماعی آن‌ها اثر مستقیم (β=0.43; p <0.001) و شاخص‌های برازندگی مدل نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار می‌باشد. متغیرهای همدلی و کفایت اجتماعی در رشد اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی موثر بوده، می‌تواند در قالب مهارت‌های پایه‌ای در آموزش رسمی و مهارت‌های فرزندپروری به منظور پیشگیری و درمان مشکلات بین فردی به کار گرفت.

the effect of empathy on the social development of preschool children: the mediating role of social adequacy

introduction. social development as an important part of the transformation process has many positive and negative impacts on children’s mental health. the study, by emphasis on the mediating role of social competence, was done to identify the impacts of empathy on social development of preschool children.method. the present study design was descriptive-correlational. the statistical population included tehran’s preschool children in 2019 which 370 children were selected by multi-stage cluster sampling. vineland (1953) social growth scale, bryant empathy questionnaire (1982) and bellini social satisfaction questionnaire (2007) with acceptable validity and reliability were used to collect data. structural equation modeling was used to analyze data.findings. the empathy had a direct impact on social development and social competence (β=0.24; p < 0.001) and an indirect impact on social development of children with a mediating role of social competence (β=0.12; p < 0.02). also, social competence had a direct impact on their social growth (β=0.43; p < 0.001) and the fit indices showed that the model had a good fit.result. the variables of empathy and social competence are effective in the social development and can be used in basic form of skills in formal education and parenting skills to prevent and treat interpersonal problems.