اثربخشی مداخله یکپارچه‌نگر شکست عاطفی بر بهبود نشانگان ضربه عشق، تاب‌آوری تحصیلی، بهزیستی تحصیلی و تمایزیافتگی خود در دانشجویان دچار شکست عاطفی

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی مداخله یکپارچه نگر شکست عاطفی بر بهبود نشانگان ضربه عشق، تاب آوری تحصیلی، بهزیستی تحصیلی و تمایزیافتگی خود در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل برابر بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه دولتی شهرستان نیشابور در سال‌تحصیلی 13981397بودند (2215n=). از بین دانشجویان دچار شکست عاطفی (کسب نمره بالاتر از 16 در سیاهه نشانگان ضربه عشق راس، 1999) که 89 نفر بودند، 36 نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و سپس در گروه آزمایش (18 نفر) و کنترل (18 نفر) به صورت تصادفی گمارده شدند. به گروه آزمایش، برنامه مداخله یکپارچه نگر شکست عاطفی اکبری، طالع پسند، رحیمیان بوگر و امین بیدختی (1397) طی 8 جلسه 70 دقیقه ای آموزش داده شد. شرکت کنندگان پرسشنامه های نشانگان ضربه عشق (راس، 1999)، تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، 2004)، بهزیستی تحصیلی (پیترینن، سوینی و پیهالتو، 2014) و تمایزیافتگی خود (اسکورون و فریدلندر، 2003) را تکمیل کردند. داده ها با تحلیل اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مداخله یکپارچه نگر شکست عاطفی با ضریب توافقی بالای 0.90 که توسط 9 نفر از داوران متخصص سنجیده شد، توانست در بهبود نشانگان ضربه عشق (0.79=eta)، مهارت های ارتباطی (0.67=eta)، جهت گیری آینده (0.38=eta)، مساله محوری و مثبت نگری (0.95=eta)، بهزیستی تحصیلی (0.23=eta)، آمیختگی با دیگران (0.11=eta)، بریدگی عاطفی (0.14=eta) و جایگاه من (0.78=eta) اثرات مثبتی در مرحله پس آزمون داشته باشد و این اثر تنها در ارتباط با بُعد واکنش هیجانی در مرحله پس آزمون معنادار نبود. در مرحله پیگیری نیز در تمام متغیرها به جز مساله‌محوری و مثبت نگری (بُعد تاب‌آوری تحصیلی) و تمام ابعاد تمایزیافتگی خود اثربخشی مداخله معنادار بود ( p<0/01 ). مداخله یکپارچه نگر شکست عاطفی می تواند برنامه ای موثر و کارآمد در حوزه ارتقای سلامت روان و پیشگیری از بروز مشکلات هیجانی و تحصیلی در دانشجویان باشد. لذا از این برنامه می توان جهت ایمن سازی دانشجویان در برابر مشکلات مختلف روانی، اجتماعی و تحصیلی استفاده نمود و پیشنهاد می شود مراکز مشاوره دانشگاه ها به طور گسترده از این مداخله بهره گیرند.

Effectiveness of integrative intervention of romantic Breakdown to improve the love trauma syndrome, academic resilience, academic wellbeing and selfdistinction in students with romantic breakdown

The consequences of personal, family, social and educational harm caused by students’ emotional breakdowns in society are very significant. The present study aimed to evaluate the effectiveness of an integrated emotional failure intervention on improvement of love trauma syndrome, academic resiliency, academic wellbeing, and selfdifferentiation in students with emotional failure. The research method was quasiexperimental research and pretest, posttest, followup with equal control group were used. The statistical population included all government students of Neishabour city in the academic year 20182019 (N = 2215). Among the students with emotional failure (scoring above 16 in the list of Ross Love Trauma Syndrome, 1999) who were 89, 36 were selected by random sampling method and then in two groups of experimental (18) and control (18). Were randomly assigned. The experimental group was trained in an integrated emotional failure intervention program Akbari, Talepsand, Rahimian Bogar and Amin Beidakhti (2018) in 8 sessions of 70 minutes and the control group did not receive any training. This treatment program was an integrated combination of positivist psychotherapy theory and selection theory, which was set in 6 treatment units and 27 themes. Participants completed questionnaires on love trauma syndrome (Ross, 1999), academic resilience (Samuels, 2004), academic wellbeing (Petrinen, Sweeney, & Pihalto, 2014) and their differentiation (Scorron and Friedlander, 2003). ‌ were analyzed by repeated measures analysis and LSD post hoc test using SPSS25 software. The results showed that the integratedemotional intervention of emotional failure with an agreement coefficient above 0.90, which was measured by 9 expert judges, was able to improve love trauma syndrome (Eta = 0.79), communication skills (67.67). Eta = 0), future orientation (Eta = 0.38), problem orientation and positivity (Eta = 0.95), academic wellbeing (Eta = 0.23), integration with others (= 0.11) Eta), emotional attachment (Eta = 0.14) and my position (Eta = 0.78) had positive effects in the posttest phase and this effect was not significant only in relation to the emotional response dimension in the posttest phase. In the followup stage, the effectiveness of the intervention was significant in all variables except problemorientation and positivism (educational resilience dimension) and all dimensions of selfdifferentiation (p <0.01). Integrated emotional failure intervention can be an effective and efficient program in promoting mental health and preventing emotional and academic problems in students. Therefore, this program can be used to protect students against various psychological, social and academic problems, and it is suggested that university counseling centers make extensive use of this intervention