مدل یابی ساختاری تاثیر امید تحصیلی بر درگیری تحصیلی با نقش میانجی خودکار آمدی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر مدل یابی ساختاری تاثیر امید تحصیلی بر درگیری تحصیلی با نقش میانجی خودکار آمدی تحصیلی بود که با روش پژوهش همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. جامعه آماری دانش آموزان متوسطه اول عشایر استان سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 991398، شامل 953 که 300 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه های امید تحصیلی خرمایی و کمری (1396)، درگیری تحصیلی ریوو تیسنگ (2011) و خودکارآمدی تحصیلی میگلی و همکاران(2000) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار لیزرل صورت گرفت. نتایج نشان داد که امید تحصیلی بر درگیری تحصیلی اثر مستقیم (0.55=b)، امید تحصیلی بر خود کارآمدی تحصیلی اثر مستقیم (0.59=b)، امید تحصیلی بر درگیری تحصیلی با نقش میانجی خود کار آمدی تحصیلی اثر غیر مستقیم (0.26=b) دارد. بر اساس یافته های پژوهش، بالا بودن امید تحصیلی دانش آموزان عشایر نقش موثری در درگیری تحصیلی آنان داشته، بنابراین پیشنهاد می گردد، برنامه هایی جهت افزایش امید تحصیلی دانش آموزان طراحی و اجرا گردد.

Structural modeling The effect of academic hope on Academic involvement with the mediating role of academic selfefficacy

The present research set to evaluate the structural modeling of academic hope on academic involvement with the mediating role of academic selfefficacy conducted by correlational model and SEM. The statistical population consisted of the firstgrade nomad high school students of Sistan and Baluchistan province in 20192020; 300 individuals were selected as a research sample using From Krejcie and Morgan’s table, they were selected as a stratified random sample. Khormaei and Kamari’s academic selfefficacy questionnaire (2017), Ryu Tisang’s academic involvement (2011), and the academic selfefficacy questionnaire of Migli et al. (2000) were used to collect data. The questionnaire structure validity was calculated and confirmed using confirmatory factor analysis. The questionnaire reliability was obtained at 0.83, 0.90, and 0.85 using Cronbach’s alpha coefficient, respectively. Data was analyzed by Lisrel software. The results showed that academic hope had a direct effect on academic engagement (B = 0.55), academic hope had a direct effect on academic selfefficacy (B = 0.59), academic hope on academic engagement with the mediating role of academic selfefficacy had an indirect effect (B =26/0). According to the findings, the high academic hope level of nomad students has an effective role in their academic involvement. It is recommened to design and execute some plans to increase students’ academic hope.