رابطه ساختار کلاس درس با مشارکت فعّال دانشجویان در دانشگاه: نقش میانجی‌گری خودکارآمدی تحصیلی

پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش واسطه‌ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین ساختار کلاس درس و مشارکت فعّال دانشجویان در دانشگاه انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه‌های فرهنگیان شهر ارومیه در سال تحصیلی 9897 به تعداد 700 دانشجو بود که از این میان 248 نفر براساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. به‌منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت‌کنندگان، پرسشنامه ساختار کلاس درس الیوت و چرچ (2001)، پرسشنامه مشارکت فعّال وانگ، ویلتواسکلتس (2011) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مکایلرویوبانتینگ (2002) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها از مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم‌افزار لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مدل با داده‌های پژوهش حاضر، برازش مناسبی دارد. خودکارآمدی به‌عنوان متغیر میانجی با مشارکت فعّال همبستگی مثبت (0.37) دارد که در سطح 0.001 معنی‌دار است، خودکارآمدی با متغیرهای دشواری بر ارزشیابی همبستگی به‌صورت منفی (0.29) و مرجعیت به‌صورت مثبت همبستگی (0.24) معنی‌دار در سطح 0.001 دارد. یافته‌ها درمجموع بیانگر آن بود که با ایجاد یک جو مثبت از مدیریت کلاس می‌توان مشارکت فعّال دانشجویان را در دانشگاه بهبود بخشید و در افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان، موثر واقع شد و آن‌ها را به تحصیل خوش‌بین نمود.

Relationship between Classroom Structure and Students’ Academic Engagement Mediated by Academic Selfefficacy

This study aimed to investigate the mediating role of academic selfefficacy in the relationship between classroom structure and students’ active academic engagement. The research method was descriptivecorrelational and the statistical population of study consisted of all undergraduate students studying in the academic year of 20182019 at all branches of Farhangian University, Urmia, Iran, with 700 students among, whom 248 individuals were enrolled using stratified random sampling. The participants completed the Classroom Structure Questionnaire (Elliot and Church, 2001), the School Engagement Scale (Wang, Willett, and Eccles, 2011), and the Academic SelfEfficacy Questionnaire (McIllroy and Bunting, 2002). The data were analyzed in LISREL using structural equation modeling. Based on the results, the research model fitted the data very well. The mediating variable of selfefficacy was positively correlated with engagement (pvalue = 0.37) and authority (pvalue = 0.24) at the significance level of 0.001. However, selfefficacy was negatively correlated with difficulty of evaluation (pvalue = 0.29) at the significance level of 0.001. In general, the results showed that a positive classroom atmosphere can increase students’ academic engagement, academic selfefficacy, and academic optimism.