اثربخشی آموزش مثبت نگر بر احساس معنا در زندگی و لذت همراه با تانی در دانش‌آموزان دوره متوسط دوم

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش مثبت بر احساس معنا در زندگی و لذت همراه با تانی در دانش‌آموزان دبیرستانی بود. طرح پژوهش نیمه‌‏آزمایشی با پیش‏آزمون، پس‏آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش‏آموزان دوره متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بودند. شرکت‏کنندگان در پژوهش شامل 240 دانش‏آموز (120 پسر و 120 دختر) پایه‌های دهم و یازدهم بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‏ای انتخاب شدند و با روش گمارش تصادفی در گروه‏های کنترل و آزمایش قرار گرفتند. آن‌ها مقیاس معنای زندگی (استیگر و همکاران، 2006) و مقیاس لذت همراه با تانی (برایانت و وروف، 2007) را در محل کلاس‌های عادی خود تکمیل کردند. گروه آزمایش در 14 جلسه گروهی به صورت 2 جلسه در هفته، تحت آموزش مثبت با استفاده از برنامه‌ی روان‌درمانی مثبت‌نگر (رشید و سلیگمن، 2011) قرار گرفت. یافته‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیل کوواریانس یک متغیری نشان دادند که آموزش مثبت بر احساس معنا و لذت همراه با تانی اثر معنی‌داری داشت (0.05>p). بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مدارس با به‌کارگیری مداخلات آموزش مثبت می‌توانند توانمندی روان‌شناختی دانش‌آموزان خود را افزایش دهند تا از این طریق به موفقیت تحصیلی دست یابند.

The effectiveness of positive education on students’ sense of meaning in life and pleasure along with toneSecond Intermediate Course

The purpose of this study was to determine the effectiveness of positive education on meaning in life and savoring among high school students. The research design was a quasiexperimental with pretestposttest control group. The statistical population was all Shiraz secondary school students in academic year 139596. The participants were 240 students (120 boys and 120 girls) in tenth and eleventh grades, which were selected using multistage random cluster sampling method and randomly assigned into experimental and control groups. They completed the meaning in life questionnaire (Steger et al, 2006), and savoring scale (Bryant & Veroff, 2007) in their regular classes. The experimental group received the positive education training based on positive psychotherapy program (Rashid & Seligman, 2011) for fourteen sessions and two sessions per week. The findings using multivariate analysis of covariance and univariate analysis of covariance showed that experimental group had a statistically significant progress in sense of meaning and savoring in comparison with control group. According to this research findings, it can be concluded that the positive education training in schools can promote students’ psychological strengths to attain academic success.