رابطۀ منبع کنترل با تجربۀ غرقگی و توانمندسازی روان‌‌شناختی معلمان

متغیّرهای روان‌‌شناختی مانند منبع کنترل، تجربۀ غرقگی و توانمندسازی روان‌‌شناختی از عواملی هستند که در کیفیت‌‌بخشی کار معلمان نقش موثری ایفا می‌‌کنند. پژوهش حاضر، با هدف تعیین رابطۀ بین منبع کنترل با تجربۀ غرقگی و توانمندسازی روان‌‌شناختی معلمان انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری شاملِ همۀ معلمان دورۀ دوم مقطع ابتدایی ناحیۀ 2 شهر زاهدان (511 نفر) بود که با استفاده از روش تصادفی طبقه‌‌ای، 237 معلم به‌‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌‌ها سه پرسشنامۀ کنترل درونی و بیرونی راتر (1966)، پرسشنامۀ تجربۀ غرقگی جکسون و اکلند (2002) و توانمندسازی روان‌‌شناختی اسپریتزر (1995) بوده است. نتایج تجزیه‌‌وتحلیل داده‌‌ها نشان داد، بین منبع کنترل با مولفه‌‌های مشوّق درونی، احساس تحول زمان، بازخورد بدون ابهام، اهداف روشن، تمرکز بر وظیفه، ادغام عملکرد آگاهی و چالش–مهارت از تجربۀ غرقگی رابطۀ منفی و معناداری وجود دارد؛ درصورتی‌‌که این رابطه برای مولفه‌‌های احساس کنترل و از دست دادن خودآگاهی، مثبت و معنی‌‌دار بود. همچنین، نتایج حاکی از آن است که بین منبع کنترل با توانمندسازی روان‌‌شناختی معلمان در مولفۀ شایستگی، معنادار است و با سایر مولفه‌‌ها (موثر بودن، معناداری و استقلال)، رابطۀ معناداری یافت نشد. می‌‌توان نتیجه گرفت که هرچه منبع کنترل معلمان درونی‌‌تر باشد، هم در حین فعالیت‌‌های کلاسی خود تجربۀ غرقگی بیشتری را ادراک می‌‌کنند و هم ازلحاظ روان‌‌شناختی توانمندتر هستند.