اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر کیفیت زندگی مادران کودکان دارای معلولیت جسمی حرکتی

مقدمه: این پژوهش ‌با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر کیفیت زندگی مادران دارای کودک با معلولیت جسمی حرکتی صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون، با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان دارای معلولیت جسمی حرکتی بود. با روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر از بین این افراد انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) گمارش شدند و گروه آزمایش امید درمانی قرار گرفت. مقیاس کیفیت زندگی به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد. یافته‌ها و نتیجه گیری: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که نمرات شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، در نمره کیفیت زندگی به طور معناداری کمتر از گروه گواه بود. بر این اساس، امید درمانی می‌تواند باعث بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان معلول شود و گام موثری در بهبود وضعیت روانی آنها و روابط والد فرزندی باشد.