نقدی بر روش‌های نوین تربیت فلسفی معلمان و سیاست‌گذاری در نظام تربیت‌معلم ایران

هدف مقاله حاضر، بررسی الگوهای نوین تربیت فلسفی ‌معلمان و پیشنهاد راهکارهای عملی برای اجرایی‌کردن این نظریه‌ها در نظام تربیت‌معلم ایران است. روش تحقیق، نظری و تحلیلی وبه‌شیوه مروری و کتابخانه‌ای است. یافته‌ها نشان می‌دهند که دلایلی چون، توسعه مهارت‌های استدلال تفکر عمیق و منطقی، یادگیری تلفیق فلسفه تئوری و عمل، ضرورت توسعه توانایی‌‌ها‌‌ی بالقوه ذهنی معلمان، حمایت از معلمان برای پذیرش فلسفه ذهن‌، ترویج فلسفه‌ ذهن در مدارس، تقویت حس کنجکاوی در تفکر فلسفی، تمرین تفکر خلّاق ازلحاظِ ایدئولوژیک‌‌، لزوم گسترش تفکر انتزاعی‌، لزوم شرکت در استدلال فلسفی و تلاش برای پاسخ به پرسش‌های فلسفی ودانش و مهارت‌‌های موردِ نیاز برای تعامل با دانش‌‌آموزان در بحث فلسفی، از مهم‌‌ترین دلایلی است که آشنایی با فلسفه ذهن در تربیت‌معلمان را مهم می‌‌سازد؛ ازاین‌رو، تربیت‌ معلمان آشنا با فلسفه ذهن و لزوم تدریس فلسفه ذهن در مراکز تربیت‌معلم ایران مهم می‌باشد و استفاده از الگوهایی نظیرِ تفکر استقرایی‌‌، الگوی بدیعه‌‌پردازی‌‌، الگوی یادیاری‌‌، الگوی کاوشگری به‌شیوه علم زیست‌شناختی، الگوی کاوشگری به‌شیوه محاکم قضایی‌‌، الگوی ایفای نقش، الگوی دریافت مفاهیم و الگوی کاوشگری گروهی در نظام تربیت‌معلم ایران پیشنهاد می‌‌شود. با توجه بهشرایط فرهنگی و جامعه ایرانی استدلال می‌شود که الگوهای ایفای نقش و الگوی کاوشگری گروهی برای بهبود نظام تربیت‌معلم ایران کارساز است.