نقش سبک های دلبستگی به والدین و همسالان در پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کلاس سوم دوره راهنمایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش دلبستگی به والدین و همسالان در پیش‌بینی خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است که در سال 1392 انجام شد. جامعۀ این تحقیق را همۀ دانش‌آموزان پایۀ سوم راهنمایی شهرستان زابل به تعداد 2120 نفر تشکیل می‌دهند. از این جامعه 251 نفر از دانش‌آموزان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای انتخاب شد. برای سنجش متغیّرهای پژوهش از پرسش‌نامۀ دلبستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرین‌برگ (1987) و پرسشنامۀ خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کنلی (1989) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از ویراست 21 نرم‌افزار spss تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد، بین اعتماد و ارتباط به همسالان با خودکارآمدی اجتماعیدانش‌آموزان رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که فقط ارتباط با همسالان، خودکارآمدی را در دانش‌آموزان پیش‌بینی می‌کند. با توجه به نتایج می‌توان استنباط کرد که اعتماد و ارتباط با همسالان، می‌تواند در افزایش خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان نقش بسزایی داشته باشد.