پیش‌بینی سازگاری دانشجویان با دانشگاه بر‌اساس ویژگی‌های شخصیتی و هدف‌گرایی

هدف این پژوهش، تعیین نقش ویژگی‌های شخصیتی و هدف‌گرایی در پیش‌بینی سازگاری دانشجویان با دانشگاه بود. روش پژوهش، همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان بود. برای انجام پژوهش، 523 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه فرم کوتاه پنج عامل بزرگ شخصیت گلدبرگ (خرمایی و فرمانی، 1393)، اهداف پیشرفت (الیوت و مک‌گریگور، 2001)و سازگاری دانشجویان با دانشگاه (بیکر و سیریک، 1984) بود. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین ویژگی‌های شخصیتی و هدف‌گرایی با سازگاری دانشجویان با دانشگاه، رابطه معنادار وجود دارد. به‌طورِکلی، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی و هدف‌گرایی، 37 درصد از واریانس سازگاری دانشجویان با دانشگاه، 24 درصد از سازگاری تحصیلی، 25 درصد از سازگاری اجتماعی، 36 درصد از سازگاری شخصی هیجانی و 20 درصد از دلبستگی موسسه‌ای را تبیین کنند. این نتایج نشان می‌دهند، ویژگی‌های شخصیتی و هدف‌گرایی نقش موثری در سازگاری دانشجویان با دانشگاه ایفا می‌کنند.