رابطه امید به زندگی، نگرش به رفتار بزهکارانه و تجربه مصرف مواد مخدر در دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه مدارس شیرآباد و مرکز شهر زاهدان

دوره ی نوجوانی یکی از حساس ترین و بحرانی ترین دوره های رشد هر انسان بوده که به علت بی ثباتی در وضعیت روانی ممکن است تصمیم گیری‌های فرد به رفتارهای خطرناک منتهی شود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه امید به زندگی با نگرش به رفتار بزهکارانه و تجربه مصرف مواد مخدر در میان دانش آموزان پسر دوره دوم  متوسطه مدارس منطقه حاشیه تشین شیرآباد و مرکز شهر زاهدان بود. هدف فرعی پژوهش، مقایسه دانش‌آموزان مدارس شیرآباد و مرکز شهر از لحاظ متغیرهای پژوهش بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش‌آموزان شیر آباد و مدارس ناحیه ‌ی دو مرکز شهر زاهدان بودند که از میان آن، تعداد 200 نفر از دانش‌آموزان (100دانش‌آموز از  شیرآباد و 100 دانش‌آموز از مرکز شهر) با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای به‌عنوان مشارکت‌کنندگان در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ سنجش نگرش به رفتارهای بزهکارانه (فضلی، 1389) و پرسشنامه امید (میلر و پاورز، 1998) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین امید به زندگی با نگرش منفی به رفتار بزهکارانه رابطه مثبت و با نگرش مثبت به رفتار بزهکارانه رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد (001/0≥p).  علاوه بر این نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که امید به زندگی  به ترتیب 29، 6 و 33 درصد از واریانس تجربه مصرف مواد، نگرش مثبت و منفی به مواد را تبیین می کند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات دانش‌‌آموزان شیرآباد و مرکز شهر در مقیاس‌های تجربه مصرف مواد، نگرش منفی و مثبت به مواد و امید به زندگی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0≥p). بنابراین بر اساس یافته‌های این پژوهش توصیه می‌گردد با برگزاری کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی در مدارس در زمینه افزایش امید به زندگی و امیدواری، سلامت جسمانی و روانی دانش‌آموزان را بهبود بخشید