تاثیر سطح تماس با اتمسفر و دو دمای معمول نگهداری بر پایداری اکسایشی مغز گردو

پایداری اکسایشی گردو (juglansregial.) طی دوره یکساله نگهداری در شرایط گوناگون ارزیابی شد. گردو های کامل، مغزهای گردو، مغز-های خرد شده گردو، مغز های گردو بسته بندی شده در پلی اتیلن تحت خلا و پلی پروپیلن حاوی گاز دی اکسید کربن در شرایط عادی (دما 19 تا 30 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 35 تا 45 درصد طی دوره یکساله) نگهداری شدند. همچنین، گردو های کامل و مغز های گردو در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 75 درصد نگهداری شدند. در طی نگهداری برخی از شاخص های کیفی روغن استخراج شده از نمونه ها تعیین گردید. عدد پراکسید گردو های کامل، مغز های گردو و مغز های خرد شده گردو به ترتیب بعد از 12، 10 و 8 ماه نگهداری از حد 2 میلی اکی والان اکسیژن بر کیلوگرم عبور کرد. عدد پراکسید نمونه های بسته بندی شده و نمونه های نگهداری شده در شرایط سرد طی دوره یکساله تنها یک واحد افزایش نشان داد. بر طبق نتایج تجزیه و تحلیل آماری، اثر شرایط نگهداری و زمان نگهداری بر پایداری اکسایشی گردو ها معنی دار (05/0 > p) گردید. تفاوت معنی داری (05/0 > p) بین پایداری اکسایشی نمونه های نگهداری شده در بسته بندی تحت خلا و بسته بندی حاوی گاز دی اکسید کربن و همچنین بین گردو و مغز گردو نگهداری شده در 4 درجه سانتی گراد مشاهده نشد. بر اساس شاخص های کیفی بررسی شده توالی نگهداری سرد > بسته بندی > پوسته سخت گردو > سطح تماس مغز گردو با محیط، در رابطه با حفظ کیفیت مغز های گردو طی نگهداری بلند مدت توصیه شد.