عوامل سازمانی موثر در توسعه بانکداری الکترونیکی ایران

نظام بانکی کشور به‌عنوان متولی تامین بخشی از زیرساختارهای مورد نیاز تجارت الکترونیکی در گستره اقتصاد، یکی از نهادهای پیشرو در راه‌اندازی و کاربرد تجارت الکترونیکی است. به‌کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در صنعت بانکداری می‌تواند با حذف روش‌های سنتی هزینه‌بر منجر به کارایی بیشتر در انجام کارها و عملیات بانکی گردد. به‌‌رغم سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه در این زمینه، روند توسعه ابزارها و زیرساخت‌های مورد نیاز تجارت الکترونیکی در بخش مالی بسیار کند و محدود است. در این مقاله سعی شده است با تبیین مفاهیم مدیریت تغییر و یادگیری سازمانی، نقش آن در توسعه بانکداری الکترونیکی بررسی و تحلیل می‌شود. به منظور استخراج و تحلیل عامل‌های موثر در روند تغییر مدل کسب‌وکار بانک‌ها به مدل کسب‌وکار الکترونیکی، پس از تکمیل پرسش‌نامه‌ها و تحلیل آماری آنها، از تحلیل عامل اکتشافی برای بررسی‌های اولیه و پیش‌بینی نتایج نهایی و رگرسیون چند متغیر گام به گام به‌منظور و تبیین اعتبار مدل پیشنهادی استفاده شده است. براساس یافته‌های این پژوهش سطح استفاده از قابلیت‌ها و زیرساختارهای بانکداری الکترونیکی و در عین حال به‌کارگیری عناصر مدیریت تغییر و یادگیری سازمانی در بانک‌های ایرانی بسیار کمتر از حد مطلوب است.