زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات و اشتغال بخش خدمات ایران

فناوری اطلاعات و ارتباطات به‌عنوان یک نهاده، نقشی مهم در تولید و اشتغال دارد. از یک سو ict ممکن است با جانشین شدن به‌جای نیروی انسانی باعث کاهش اشتغال شود و از سوی دیگر با گسترش مقیاس تولید و ایجاد پتانسیل‌ها (توانایی‌ها) و فرصت‌های جدید، اشتغال را افزایش دهد. به‌همین دلیل، به لحاظ نظری اثر خالص فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال روشن نیست و لازم است براساس شرایط اقتصادی هر کشور، اثر خالص آن آزمون و ارزیابی شود.این مقاله به بررسی تاثیر زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال بخش خدمات در ایران اختصاص دارد. بدین منظور، روابط کوتاه‌مدت و بلند‌مدت بین متغیر‌ها با استفاده ازداده‌های سالانه 1350-1382 و روش ardl برآورد و ارزیابی می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که کشش اشتغال بخش نسبت به موجودی سرمایه زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات درکوتاه‌مدت و بلندمدت به ترتیب 13/0 و 01/1 است که بیانگر تاثیر مثبت و معنادار آن بر اشتغال بخش خدمات کشور است. کشش اشتغال نسبت به ارزش افزوده بخش در بلندمدت 27/0 است. همچنین، کشش اشتغال نسبت سرمایه فیزیکی به نیروی کار در کوتاه‌مدت و بلندمدت به ترتیب برابر منفی 07/0 و 53/0 است. در کوتاه‌مدت کشش اشتغال نسبت به درصد نیروی انسانی ماهر اندک و برابر منفی 02/0 بوده که در بلندمدت به منفی 16/0 افزایش می‌یابد.