همگام‌سازی در مدل کوراموتو روی شبکه‌های پیچیده با توزیع فرکانس ذاتی دوقله‌ای

در این کار، ما به بررسی تاثیرات اعمال توزیع دوقله‌ای فرکانس طبیعی در مدل کوراموتو روی شبکه‌های بی‌مقیاس، تصادفی و بی‌مقیاس می‌پردازیم. به این منظور دو مدل که در آنها جفتیدگی بین نوسانگرها مستقل و یا بهنجار شده به درجه رئوس شبکه است را در نظر می‌گیریم. برای تمام شبکه‌ها، در حالتی‌که ضریب جفتیدگی به درجه رئوس بهنجار نشده،زمان بیشتری برای رسیدن به حالت پایدار لازم است. تحت این دو مدل، شبکه‌های بی‌مقیاس و تصادفی با افزایش فرکانس ذاتی با توزیع دو قله‌ای از حالت همگامی دور می‌شوند؛ در صورتی‌که شبکه جهان کوچک ابتدا با افزایش این فرکانس به حالت همگامی نزدیک‌تر می‌شود و پس از آن نظم سیستم کاهش یافته، سپس شروع به نوسانات منظمی می‌کند