بررسی تاثیر ادغام‌های کهکشانی در آهنگ ستاره‌زایی با استفاده از نقشه‌های جرمی

در این پژوهش با استفاده از نقشه‌های جرمی کهکشان‌ها با توان تفکیک تلسکوپ فضایی هابل، در انتقال به سرخ‌های کمتر از 2، به بررسی تاثیر ادغام‌های کهکشانی بر روی تغییر آهنگ ستاره‌زایی پرداخته شده است. بهره‌گیری از نقشه‌های جرمی به جای روش معمول استفاده از تصاویر نوری، موجب کاهش اثر توده‌های ستاره‌زا در شناسایی کهکشان‌های ادغامی، به ویژه در انتقال به سرخ‌های بالاتر از یک می‌شود. با استفاده‌ از روش‌های غیرپارامتری بر روی نقشه‌های جرمی و محاسبۀ کمیت‌هایی همانند ضریب جینی  (gini)، ممان دوم توزیع جرمی نقاط پرجرم (m20) و شاخص عدم تقارن (a)، کهکشان‌های ادغامی با جرم ستاره‌ای بیشتر از جرم خورشیدی انتخاب شده‌اند. بررسی انجام شده نشان می‌دهد که نسبت کهکشان‌های ادغامی به کهکشان‌های ‌‌ستاره‌زا در بالا و پایین رشتۀ اصلی ستاره‌زایی کهکشان‌ها به طور نسبی تفاوت قابل توجهی ندارد. به بیانی نتایج نشان دهندۀ این است که ادغام‌ها تاثیر نسبتاً اندکی در توزیع کهکشان‌ها بر روی رشتۀ اصلی و یا افزایش نرخ ستاره‌زایی دارند.

investigating the effect of galaxy mergers on star-formation rates using spatially resolved stellar mass maps

the spatially resolved stellar mass maps of high-redshift (z<2) galaxies are used to separate merging and non-merging galaxies. for this purpose, we used the combination of non-parametric indices such as asymmetry (a), gini and m20 coefficients. classification based on the stellar mass maps reduces the effect of large star-forming clumps and hence increases the robustness of the sample selection method. we compared the relative fraction of merging systems with log(m) > 10.5 solar mass, with respect to the star-forming galaxies above and below the star-forming main sequence (sfms) at different redshift ranges. we found that the fraction of mergers above and below the sfms at each redshift is comparable. the results show that mergers have small effects on the star-formation rates and the distribution of the merging galaxies about the sfms.