اثر متغیر بودن سرعت پراکندگی ستاره‌ها با عرض جغرافیایی کهکشانی در تفسیر نتایج رصدی رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی

کهکشان ما یک کهکشان مارپیچی است و ستاره های آن درون یک قرص نازک حول هسته کهکشان می چرخند. سرعت پراکندگی ستاره ها درون قرص کهکشان در راستای عمود بر قرص تابعی از عرض جغرافیایی کهکشانی است و با افزایش فاصله از قرص کهکشان کاهش می یابد. در مدل کهکشانی بوزانسون، از وابستگی سرعت پراکندگی ستاره ها به عرض جغرافیایی صرف نظر می شود و سرعت پراکندگی را تنها تابعی از سن ستاره ها در نظر می گیرند. در تفسیر داده های رصدی رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی اغلب از مدل بوزانسون استفاده می شود و با درنظر گرفتن تابع توزیع توانی برای جرم در قرص کهکشان، شاخص توانی این تابع را تعیین می کنند. در این مقاله نشان می دهیم که نادیده گرفتن تغییرات سرعت پراکندگی با عرض جغرافیایی کهکشانی باعث می شود به کمک ریزهمگرایی گرانشی تعداد اجرام سبک تر درون قرص کهکشان بیشتر از واقعیت تخمین زده شود.

The effect of variation of stellar dispersion velocities by the galactic latitude in interpreting gravitational microlensing observations

Our galaxy is a spiral galaxy and its stars are mostly in a thin disk and rotate around the galactic center. The vertical component of the dispersion velocity of stars is a function of the galactic latitude and decreases with increasing it. In the galactic Besancon model, this dependence is ignored and they just consider the dependence of dispersion velocity on the stellar age. Becanson model is mostly applied to interpret the observational data of gravitational microlensing events to indicate the power index of the powerlaw number density of mass into the galactic disk. In this paper, we explain that ignoring the dependence of the dispersion velocity on the galactic latitude causes an overestimation of the number of lowmass objects in the galactic disk.