نسبت بین سبک زندگی، قوانین جزایی و نگرش به پلیس در شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف دستیابی به توصیفی از وضعیت سبک زندگی در جامعه شهری تهران و ارائه راهکارهایی برای ارتقاء نگرش مردم نسبت به نیروی انتظامی در ارتباط این سبک های زندگی با قوانین صورت گرفته است. اتکای پژوهش به لحاظ روش شناختی بر مطالعه اسنادی پژوهش های انجام شده در سال های اخیر برای دستیابی به توصیف سبک زندگی بوده است و برای دستیابی به راهکارها برای تنظیم رابطه پلیس و سبک زندگی به کمک قوانین، مصاحبه با 15 تن از متخصصان در حوزه های علوم اجتماعی، حقوق و قضاوت صورت گرفته است. سبک زندگی در شرایط کنونی را در جامعه شهری تهران، می توان دارای وضعیتی آنومیک دانست. وضعیتی که در آن ارزش های اخلاقی جامعه قطعیت خود را از دست داده اند و با شرایط سستی هنجارها مواجه هستیم. شرایطی که به دنبال خود بروز بحران های اخلاقی، شدت یافتن خشونت در جامعه، کاهش اعتماد و سرمایه های اجتماعی، غیر قابل پیش بینی شدن رفتار افراد و تکثری در زندگی افراد و جامعه را می آورد. در چنین شرایطی توصیف درست وضعیت برای قانونگذار و مطالبه گری از او، کم کردن بار مسئولیت پلیس و سپردن مسئولیت به سایر نهادها، جرم زدایی از بسیاری از عناوین مجرمانه، حرکت به سمت قوانین متکثر به جای قوانین ملی، اجرای کامل قوانین و ارائه چهره مهربان و مداراگر از پلیس راهکارهایی است که می تواند به افزایش اقتدار پلیس در عین افزایش کارآمدی آن بیفزاید و این مسئله به دنبال خود ارتقای نگرش مردم به پلیس را به دنبال خواهد داشت. تامل بیشتر در لوایحی چون لایحه جرم زدایی، لایحه پیشگیری از وقوع جرم و لایحه پلیس قضایی از همین منظر ضروری است.