بررسی وضعیت نشاط اجتماعی در بین شهروندان و رابطه آن با احساس امنیت اجتماعی (نمونه موردی: جوانان 29- 18 شهر تهران)

مقاله حاضر با رویکرد اجتماعی- روانشناختی به بررسی احساس امنیت اجتماعی می?پردازد و رابطه آن را با نشاط اجتماعی در شهر تهران مورد بررسی قرار می?دهد. تحقیق از نوع پژوهش?های همبستگی است که برای رسیدن به هدف از روش تحقیق کمی، تکنیک پیمایش و ابزار پرسشنامه استفاده کرده است. جامعه آماری شامل افراد 18 تا 29 سال ساکن در شهر تهران هستند و حجم نمونه برابر با 370 نفر است. نتایج حاصل از توزیع پاسخ?ها در سنجش شاخص «میزان نشاط اجتماعی» در بین افراد نمونه نشان می?دهد که 2.2 درصد از افراد پاسخگو در حد بسیار کم، 6.8 درصد در حد کم، 38 درصد در حد متوسط، 42 درصد در حد زیاد و 11 درصد در حد بسیار زیاد احساس نشاط و شادمانی دارند. عوامل تبیین کننده احساس امنیت اجتماعی در مدل رگرسیونی و تحلیل مسیر نشان می?دهد متغیر «انزوای اجتماعی» با ضریب بتا (25/0-) بالاترین همبستگی را با متغیر احساس امنیت اجتماعی دارد. دومین متغیری که به لحاظ وزن بتا وارد معادله شده است، «امید به آینده» است. ضریب تاثیر رگرسیونی این متغیر برابر با (22/0) است. سومین متغیر با توجه به نتایج، «نشاط اجتماعی» با ضریب بتا (18/0) است. بنابراین میزان احساس امنیت اجتماعی در مرحله سوم، وابسته به میزان نشاط اجتماعی است. چهارمین متغیری که به لحاظ وزن بتا وارد مدل شده است، متغیر «پایگاه اقتصادی- اجتماعی» با ضریب (17/0-) می?باشد و پنجمین و آخرین متغیری که وارد معادله شده است، متغیر «رضایت از زندگی» با ضریب بتا (16/0) است. در مجموع، متغیرهای پنجگانه مذکور توانسته?اند 26 درصد از تغییرات یا واریانس متغیر احساس امنیت اجتماعی را تبیین کنند