تحلیل جامعه شناختی الگوهای فرزندپروری و تاثیر آن در پیشگیری از وقوع جرم (مورد مطالعه: مددجویان زندان زاهدان)

خانواده اولین محیط تربیتی رشد کودک است و با اینکه در طول زمان بسیاری از کارکردهای خود را به نهادهای مختلف اجتماعی محول نموده اما هیچ نهادی تا کنون نتوانسته است مهم‌ترین کارکرد‌های آن را به طور کامل عهده دار شود. هدف این تحقیق شناسایی ساختارو الگوهای روابطی خانواده‌های زندانیان زندان زاهدان است. محققان بر این باورند که الگوهای روابطی والدین و فرزندان در ساختار خانواده، عاملی موثر در گرایش به بزهکاری اجتماعی می‌باشد. هدف، شناسایی نقش کیفیت پیوند‌ها و ساختارخانوادگی، نظارت والدین، تاثیرات والد - همسالان به عنوان متغیر‌های موثر در پیشگیری اولیه از ارتکاب بزهکاری است. پژوهش به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه استاندارد، همراه با مصاحبه انجام شده است. جامعه آماری، زندانیان زندان زاهدان می‌باشد که با استفاده از جدول مورگان 341 نفر به عنوان نمونه و با روش نمونه گیری طبقه‌ای انتخاب شده‌اند. به طور عمده از نظریه‌های کنترل اجتماعی، شیوه‌های فرزند پروری و الگوی کویرنر و فیتز پاتریک استفاده شده است. یافته‌های این پ‍‍ژوهش نشان میدهدکه 40 درصد مجرمان متعلق به خانواده‌هایی با الگوی مساحمه گر یا بی توجه و 34 درصد آن‌ها به الگوی والدین مستبد تعلق داشته‌اند. کمبود محبت ازطرف والدین، رانده شدن و طرد از خانواده، تحقیر و سرزنش والدین و الگوهای اشتغال و میزان درآمد ماهیانه ارتباط مستقیم و معنی داری با گرایش به ارتکاب جرم در بین مددجویان زندان زاهدان داشته است. نتایج نشان داد اختلال در کاردکردهای خانواده از قبیل اعتیاد والدین، ضعف هم حضوری والدین، طلاق و نزاع‌های دایمی و ضعف در کنترل اجتماعی از سوی والدین جز مهمترین عوامل خانوادگی هستند که گرایش به جرم را در افراد تسهیل می‌نماید. از آنجا که آسیب‌های اجتماعی در صورت فراگیر شدن تبدیل به مسیله اجتماعی می‌گردد و مسایل اجتماعی به نوبه خود تهدید کننده امنیت اجتماعی و روانی جامعه در سطح کلان و خانواده‌ها و افراد در سطوح خرد می‌باشد بنابراین شایسته است با توجه به رویکرد پیشگیری مدار عوامل موثر در بروز آسیب‌های اجتماعی شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام شود.