ارتباط بین سرمایه اجتماعی و سلامت روانی جوانان بزهکار وغیر بزهکار(عادی) 18 تا 25 سال شهر سنندج

سرمایه اجتماعی و سلامت روانی به عنوان دو عامل بازدارنده از جرم می‌توانند افراد جامعه را از بروز رفتارهای انحرافی ومجرمانه مصون داشته و به عنوان افراد همنوا با هنجارهای جامعه معرفی نماید. این پژوهش با هدف بررسی تاثیرسرمایه اجتماعی بر سلامت روانی جوانان18تا 25 سال شهرسنندج انجام گرفته است وبا توجه به این هدف ومتغیرهای تحقیق تعداد هشت فرضیه تدوین گردیده است. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش توصیفی پیمایشی و تحلیل از نوع مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل جوانان بزهکار زندانی در زندان مرکزی سنندج می‌باشد که تعداد آنان 112 نفربوده که بعلت محدودیت جامعه آماری از روش نمونه گیری کل شماری استفاده شده است. از طرفی به تعداد 112نفر از مردان جوان غیر بزهکار(عادی) هم سن وسال بزهکاران وهم محله ای بزهکاران محل سکونت، جهت مقایسه نتایج انتخاب شده اند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد سلامت روانی(ghq28) و پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی برای هر دو گروه استفاده گردیده است. درقسمت تجزیه و تحلیل اطلاعات علاوه براستفاده از روش‌های آمارتوصیفی، از آزمون رگرسیون برای آزمون فرضیه‌ها استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و مولفه‌های آن(مشارکت، همبستگی و اعتماد اجتماعی) و سلامت روان جوانان بزهکار شهر سنندج رابطه معنا داری وجود ندارد.