تبیین جامعه شناختی میزان اعتماد مردم به پلیس در برخورد با یک مساله اجتماعی در شهر اهواز

اعتماد به عنوان اساس و جوهره روابط اجتماعی و به مثابه ارزشمندترین و مهمترین مولفه سرمایه اجتماعی است که اهتمام در برآورد میزان و افزایش آن در بین مردم برای نیروی انتظامی با عنایت به گستردگی و تنوع ماموریت ها می تواند به مشارکت بیشتر مردم برای تامین نظم و امنیت اجتماعی انجامیده و چراغی فراروی مسیولین ناجا برای ارایه خدمات بهتر باشد. هدف عمده درپژوهش حاضر این است که از منظر جامعه شناسی به بررسی میزان اعتماد شهروندان شهر اهواز به پلیس در برخورد با یک مساله اجتماعی (نزاع های دسته جمعی) پرداخته شود. بر این اساس ضمن استفاده از تیوری ها و نظریه های مرتبط با موضوع تحقیق تعداد 8 فرضیه تدوین گردید. اطلاعات پژوهش نیز با روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه از نمونه ای به حجم 384 نفر که از طریق فرمول نمونه گیری کرجسی و مورگان تعیین شده بدست آمده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه افراد15 سال به بالای شهرستان اهواز می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و اطلاعات گردآوری شده به کمک نرم افزارspss مورد تجزیه و تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. در تحلیل آماری نیز علاوه بر شیوه های آمار توصیفی از قبیل میانگین، درصد، واریانس و .... از شاخص?های آمار استنباطی مانند آزمونt، تحلیل واریانس، رگرسیون و... استفاده گردید. نتایج نشان داد از مجموع 8 فرضیه متغیرهای سن، قومگرایی و خاستگاه خانوادگی رابطه معنی داری با اعتماد به پلیس نداشتندو سایر فرضیه ها دارای رابطه معنی داری بودند.از مجموع متغیرهای مستقل، متغیرمیزان دینداری بیشترین تاثیر را بر متغیر وابسته داشته و همچنین متغیر احساس آنومی دارای رابطه ای منفی بود. در پایان نیز (461/0) یا ضریب تعیین مدل خطی را توجیه نمود. به بیان دیگر در مجموع متغیرهای مستقلی که شرایط ورود به معادله رگرسیونی را داشتند توانستند 46 درصد واریانس اعتماد به پلیس را تبیین نمایند.