سیستم پلیسی نوین جامعه محور و شناسایی, تعریف, و طراحی متغیرهای کمی بازخورد دهنده برای سنجش سطح اثربخشی آن

زمینه و هدف پژوهش: امروزه برقراری و تضمین نظم و آرامش شهری در یک جامعه با پیچیدگی هایی همراه شده است بطوریکه در شرایط کنونی بکارگیری رویکردهای سنتی پلیسی کارایی و اثربخشی قابل توجهی را از خود نشان نمی دهند. در این ارتباط, بر اساس تفکر سیستمی, تغییر رویکرد پلیس از تهدید محوری به جامعه محوری به معنای جایگزین ساختن یک سیستم پلیسی نوین به جای سیستم پلیسی سنتی است که می تواند به منظور برقراری نظم و آرامش شهری پایدارتر طراحی و بکارگیری گردد. در مطالعه حاضر تلاش می شود تا با شناسایی, تعریف, و طراحی مجموعه ای از متغیرهای کمی بازخورد دهنده سطح اثربخشی سیستم پلیسی نوین جامعه محور مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد. روش پژوهش: این مطالعه بر اساس روش پژوهشی ی پیمایشی- تحلیلی در شهر تهران جامعه آماری را که متشکل از دانشگاههای مستقر, صنف البسه, پلیس اطلاعات و امنیت, خانه سینما, خانه مطبوعات, و بیمارستانها و مراکز بهداشتی- درمانی بوده است را با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای در حجم نمونه 662 واحد مورد مطالعه قرار داده است. مطالعات کتابخانه ای, انجام مصاحبه های حضوری/ غیر حضوری, و تهیه و توزیع پرسشنامه ها؛ روشهای استفاده شده برای جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز بوده است. به جهت آزمون پایایی ابزار بکار گرفته شده در فرایند پژوهش, ترجیح داده شده است تا از آماره آلفای کرونباخ استفاده گردد و بر این اساس متناظر با هر خوشه یک آلفا ویژه محاسبه شده است. در بین شش آلفا بدست آمده کمترین مقدار برابر با 0.721 و بیشترین مقدار 0.852 بوده است و به منظور آزمون روایی محتوایی, نظر کارشناسان و متخصصین مربوطه و همچنین ادبیات نظری و تیوریهای مرتبط موجود مبنا گردیده اند.یافته ها: این مطالعه به منظور سنجش سطح اثربخشی سیستم پلیسی نوین جامعه محور,متناسب با هر یک از اقشار اجتماعی بررسی شده مجموعه ای از متغیرهای کمی بازخورد دهنده را مورد شناسایی, تعریف, و طراحی قرار داده است. همچنین, به منظور اندازه گیری کمی متغیرهای مذکور, معیارهای مورد نیاز تعیین و ارایه گردیده اند. نتیجه گیری: استفاده از رویکرد جامعه محور امکان تعامل عمیق و گسترده پلیس با افراد جامعه و اقشار گوناگون را فراهم می سازد و باعث شکل گیری جریانهای تبادل کننده اطلاعات بین پلیس و افراد جامعه می گردد و بنابراین به عنوان یک نتیجه منطقی, می توان انتظار داشت که امکان آگاهی یافتن از تغییرات دینامیکی مجموعه نیازها و الگوهای رفتاری افراد جامعه برای پلیس مهیا گردد. بر این اساس و با تکیه بر تفکر سیستمی, به منظور توسعه پایدار سیستم پلیسی نوین مذکور, دریافت و تحلیل مجموعه بازخوردهای بدست آمده از محیط عملیاتی سیستم, فراهم کننده اطلاعات بسیار مفید در ارتباط با سطح اثربخشی سیستم است.