تحلیلی بر رابطه بین میزان دینداری و میزان اعتماد اجتماعی

در میان عناصری که در جامعه، اعتماد اجتماعی را به وجود می‌آورند و یا آن ‌را تقویت می‏کنند، نقش دین و مذهب حایز اهمیت است. به عقیده دورکیم، با افزایش دینداری، میزان اعتماد اجتماعی نیز افزایش پیدا می‌کند. چلبی نیز عقیده دارد اعتماد در تحقق نظم اجتماعی و زندگی روزمره مردم عنصری ضروری و حیاتی به شمار می آید.هدف مقاله که برگرفته از یک تحقیق می باشد نیز بررسی رابطه بین ابعاد مختلف دینداری با میزان اعتماد اجتماعی است که حاصل یک پژوهش پیمایشی که در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان با نمونه‌ای 245 نفری که با شیوه طبقه‌ای متناسب انتخاب و انجام شده است. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق‌ساخته‌ای است که اعتبار آن به روش محتوایی، و پایایی‌ آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به دست آمده است. متغیرهای اصلی این پژوهش، میزان دینداری با ابعاد مناسکی، دانشی، اعتقادی، عاطفی و پیامدی و میزان اعتماد اجتماعی با ابعاد اعتماد تعمیم‌یافته، اعتماد بین‌شخصی، اعتماد به محیط و اعتماد نهادی بوده است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن دارد که بین میزان دینداری و ابعاد مختلف آن با میزان اعتماد اجتماعی و ابعاد آن رابطه مستقیم و معنی‌داری وجود داشت. به عبارت دیگر با افزایش دینداری، میزان اعتماد اجتماعی نیز افزایش می‌یابد. یافته‌های پژوهش حاضر موید نظریه دورکیم در مورد رابطه دینداری و اعتماد اجتماعی است.