بررسی میزان نقش سرمایه اجتماعی مهاجرین به شهر مشهددر مهاجرت و استقرار آنها

پژوهش حاضر به مقایسه سرمایه اجتماعی مهاجرین به شهر مشهد در چهار دوره زمانی ( مهاجرین تازه وارد،مهاجرین دهه 70 ، مهاجرین دهه 60 و مهاجرین قبل از انقلاب اسلامی) پرداخته است. هدف تعیین نقش سرمایه اجتماعی شبکه (‌روابط قبل از مهاجرت ) در مهاجرت و استقرار مهاجرین است. روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. جمعیت آماری تحقیق شامل کلیه کسانی که به شهر مشهد مهاجرت کرده اند را تشکیل می دهند.نمونه آماری در این تحقیق تعداد 350 فرد مهاجر مرد و زن به شهر مشهد می باشند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که گروه های مهاجر در بدو ورود به مشهد نیازها و حمایت های متفاوتی داشته اند.در حالی که مهاجرین تازه وارد و مهاجرین دهه 70 نیاز به کمک در زمینه اسکان را مطرح کرده اند. مهاجرین قبل ازانقلاب بیشتر به نیاز عاطفی و مالی اشاره نموده اند.اهداف و انگیزه های مهاجرین نیز متفاوت بوده است. مهاجرین دهه 60 و مهاجرین قبل از انقلاب به قصد ادامه تحصیل و پیوستن به خویشاوندان، مهاجرین دهه 70 به انگیزه اشتغال و مهاجرین تازه وارد به انگیزه بهره مندی بیشتر از امکانات رفاهی و ارتقا شغلی به مشهد آمده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد پیوندها و شبکه های خویشاوندی و تماس های شخصی،خانوادگی و قومی در مقصد و چگونگی آن عامل موثر در مهاجرتها بوده است.مهاجران طی تماس هایی که با دوستان وبستگان در مقصد برقرار می کنند اطلاعات ارزنده ای در خصوص مشاغل جدید، محل اسکان وغیره به دست می آورند. همچنین مهاجران پس از استقرار تمایل دارند برای جلب حمایت های مورد نیازشان بر پیوندهای اجتماعی موجود در مبدا تکیه کنند. مهاجرین بیشتر با خویشاوندان درجه یک خود – والدین، خواهر و برادر و فرزند ارشد ارتباط دارند.این تماس ها اغلب به جهت دوری مسافت از طریق تلفن صورت می پذیرد.این مسیله بیانگر آن است که خویشاوندان نزدیک از نظر اجتماعی نزدیک ترین اعضای شبکه و مهم ترین منبع حمایت- حمایت های عاطفی، مالی و مشورتی- به خصوص برای مهاجرین جوان تر محسوب می شوند.